Έρχονται κάποιες στιγμές , που όλα αυτά που τόσο καλά ήταν για χρόνια τακτοποιημένα στο μυαλό σου , φαίνονται τόσο λίγα , τα ξυλοπόδαρα σου τρίζουν.......
Έρχονται κάποιες στιγμές , που όλα αυτά που ένιωθες να σου έχουν χαριστεί και για τα οποία ευγνωμονούσες την τύχη σου , την ζωή , την μοίρα , τώρα , να μοιάζουν ανίκανα να σε γεμίσουν , μικραίνουν και φτωχαίνουν......
Είναι κάποιες στιγμές που , τα καλά θαμμένα όνειρα των νεανικών σου βραδιών , ξυπνάνε , και επίμονα σου ζητάνε δικαίωση , οξυγόνο για να ζήσουν επιτέλους.Είναι καιρός να δώσεις στον εαυτό σου , έστω και τώρα , το δικαίωμα να αγωνισθεί γι αυτά.......
Έρχονται κάποιες στιγμές , που όσο και να προσπαθήσεις , καταλαβαίνεις πως το μυαλό σου δεν τιθασεύεται πια. Έχει σπάσει τις αλυσίδες , τους φραγμούς και τα όρια που του έχεις χρόνια τώρα βάλει, και τραβάει τον δικό του δρόμο , δεν σε ακολουθεί……δεν σε αφήνει πια να κρυφτείς από τις μύχιες σκέψεις σου , τις κρυφές σου μάχες , τα μεγάλα διλλήματα ……σε καλεί να αντιμετωπίσεις ό,τι από καιρό έκανες πως δεν άκουγες , ό,τι από καιρό έκανες ύστατη προσπάθεια να αγνοήσεις , να σιωπήσεις, να θάψεις για ακόμη μια φορά , επικαλλούμενη το γνωστό "δεν έχω χρόνο τώρα για τέτοια!"......
Έρχονται κάποιες στιγμές ,που η ψυχή σου είναι τόσο γαλήνια και ανταριασμένη μαζί. Χαίρεται και θλίβεται , αγωνιά και ηρεμεί , αποφασίζει να προσμένει αλλά η προσμονή αυτή είναι βασανιστική , ανελέητη, ταλαντεύεται και ισορροπεί πάνω από ένα τυρρανικό «θέλω!!!» και το πανταχού παρών «πρέπει;;;» έτοιμα και τα δύο να σε αφανίσουν . Άλλοτε γεμίζει με λίγα και άλλοτε δεν χορταίνει και όλο ζητά και άλλα..... και άλλα ........και άλλα......Έρχονται κάποιες στιγμές , που τα μάτια σου λυτρώνονται ή κλειστά και βυθισμένα στα όνειρά τους ή μόνο με την ίδια επίμονη εικόνα που για καιρό τώρα έχει ατίθασα και ηγεμονικά εγκατασταθεί μπροστά τους.
Έρχονται κάποιες στιγμές που νιώθεις τόσο ευάλωττη....έτοιμη να λυγίσεις.....έτοιμη να καταλυθείς και να υποκύψεις σε κάθε κάλεσμα ,σε κάθε πρόσκληση και πρόκληση, σε κάθε προσμονή δική σου που ποτέ δεν εξέφρασες , δεν ομολόγησες , δεν διεκδίκησες......και τώρα ,τι τύχη! ή μήπως τι ειρωνεία! , έρχεται η μοίρα και στα τάζει....όλα όμως!........και ακριβώς έτσι......όπως ήταν κρυμμένα στο μυαλό σου , το ίδιο έντονα!.......αρκεί να αφεθείς , να εγκαταλείψεις το μυαλό σου και να απλώσεις τα χέρια σου να νιώσουν σιγουριά πάνω σε κάποια άλλα χέρια.......
Έρχονται κάποιες στιγμές που νιώθεις πως ένα παραμικρό άγγιγμα είναι ικανό να σε σωριάσει σαν εκείνα τα επιμελώς καλοστημένα ντόμινο που αρκεί ένα μόνο ελάχιστο φύσημα για να τα διαλύσει……….
Έρχονται κάποιες στιγμές, που νιώθεις τις φλέβες σου να μουδιάζουν και να σε καίνε..........................................................................
Μήπως είναι αυτές οι στιγμές που ξυπνάς;;;;;; Που, συνέρχεσαι από τον λήθαργο;;;;;;;; Που, αρχίζεις να δικαιούσαι επιτέλους;;;; Που αρχίζεις, έστω και αργά να νομίζεις οτι επιτέλους ζεις;;;;;;;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου