Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

ΣΕ ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΙ....

Νόμιζα πως πια είχα χαθεί
στο σκοτεινό μονοπάτι,
μου 'δειξες πως να πιστέψω ξανά
παράδεισος πως υπάρχει.

Ήμουν στην λύπη αδελφός
και στην χαρά ένας ξένος,
μου 'δειξες όρθιος πως να σταθώ,
ν' αρχίσω πάλι απ' το τέλος.

Σε ερωτεύομαι,
και εσύ αθόρυβα,
μπαίνεις στον ύπνο μου
και μου φέρνεις τα όνειρα.

Σε ερωτεύομαι,
γίνομαι στάχτη σου,
και γεννιέμαι ξανά παιδί
μέσα απο την αγάπη σου.

Ήμουν στα ανοιχτά ναυαγός
ξύπνησα πάνω στην άμμο
και σαν λουλούδι που γέρνει στο φως,
γέρνω στον ώμο σου επάνω.

Μέσα απ' τα φύλλα ο ουρανός,
ο ουρανός που εσύ κρατάς,
στον κόσμο αυτό που γκρεμίζει ο καιρός,
κι αυτό που χτίζει ο έρωτας.

Σε ερωτεύομαι,
και εσύ αθόρυβα,
μπαίνεις στον ύπνο μου
και μου φέρνεισ τα όνειρα.

Σε ερωτεύομαι,
γίνομαι στάχτη σου,
και γεννιέμαι ξανά παιδί
μέσα απο την αγάπη σου.

ΜΗΠΩΣ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ;;;;;;;;

Το να μοιράζεσαι με κάποιον την αχαλίνωτη φαντασία και τα όνειρα σου, νύχτα αργά, χωρίς να σε καρτέρει η απάντηση και η κριτική περί ορθού και εφικτού των ονείρων σου άρα και να δικαιολογείτε έτσι ο λόγος για τον οποίον γίνονται ;

Το να ονειρεύεσαι γιατί αλλιώς θα σου λείψει το οξυγόνο , θα...... πονάει το μυαλό σου;

Η τρυφερότητα στην καθημερινότητα , έτσι απλά χωρίς λόγο ιδιαίτερο , επειδή ίσως ο άλλος φαντάζεται πως ίσως σου χρειάζεται, επειδή κάποιος ξέρει ότι σου λείπει , επειδή έτσι γουστάρει να σου φέρεται , επειδή απλά έτσι είναι η ψυχή του……ξεχειλίζει από αισθήματα και άφοβα στα προσφέρει;

Ένα άγγιγμα έτσι τυχαία , όχι όταν πρέπει, όταν χρειάζεται , όταν είναι απαραίτητο , σαν καθήκον , απλά όταν περνάς και τον αγγίζει ο ίσκιος σου , το άρωμά σου , η αύρα σου;

Τα δυνατά γέλια, χωρίς τον φόβο για το κακό που σίγουρα θα έρθει μετά να σε βρει;

Η απόλυτη μοναξιά σου; Κάνεις καλή παρέα με τον εαυτό σου και τα δάκρυα που συχνά πυκνά σε επισκέπτονται , έστω και χωρίς εμφανή λόγο. Aπλά καθώς κυλούν σε λυτρώνουν.

Το να σταματήσεις να κοιτάζεις πίσω σου , στο παρελθόν; Υπάρχουν μερικά κομμάτια του που ακόμη πολύ σε πονάνε………Kάποια στιγμή μήπως θα πρέπει πια να τα προσπαράσεις , να τα αφήσεις πίσω σου;

Να σταματήσεις να κοιτάζεις γύρω σου; Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που πολύ σε πληγώνουν ενδιαφερόμενοι μόνο για τον ακριβό εαυτό τους ή γνωρίζοντας το απόλυτο σωστό ή απλά ξεχνώντας τι τους έχεις κατά καιρούς δώσει. Γιατί να ασχολείσαι μαζί τους πια; Αρκετά.......

Το να καταφέρεις να μιλήσεις χωρίς ντροπές , χωρίς αναστολές , σε κάποιον ακριβό , μετά από κάποιο σαββατόβραδο απόλυτης μοναξιάς που βίωσες όμως με πολλούς ανθρώπους "παρέα"; Να τα καταφέρεις, επιτέλους, να πεις τις σκέψεις σου και να μην μείνεις ακόμη μια φορά στα λίγα, στα ανώδυνα και ακίνδυνα;Εξάλλου και να μιλήσεις τι περιμένεις να συμβεί; Ποιά αλλαγή , ποιά συντέλεια του κόσμου;

Να ξεπεράσεις τον εαυτό σου ; Όλα αυτά που σε κατατρώνε , που σε κυνηγάμε , που σε ακολουθούνε χρόνια τώρα, που γίνονται τροχοπέδη για σένα.Κάποια δεσμά είναι για να σπάνε και δεν είναι τόσο δύσκολο να αρθούν αρκεί καποια στιγμή να πάρεις την απόφαση να προσπάθήσεις.Τότε τα πράγματα θα δείς δεν ειναι καθόλου όπως τα φανταζόσουν.

Να κοιτάξεις αυτούς που είναι πραγματικά δίπλα σου , αυτούς που σε στηρίζουν χρόνια τώρα , στα δύσκολα και στα εύκολα , στα πάνω σου και στα κάτω σου.Μήπως έχεις καιρό να κοιτάξεις στα μάτια και να ασχοληθείς με φίλους και συντρόφους;

Ένα παραμύθι να κάνει την μονότονη , ανιαρή , ευθεία και μερικές φορές σκληρή πραγματικότητα πιο όμορφη ή το να πολεμήσεις για μια πραγματικότητα τόσο όμορφη σαν παραμύθι;
.
.
.
.
.
Για ο,τιδήποτε άλλο νομίζετε ότι σας λείπει , απλά αφήστε ένα σχόλιο και ανώνυμα (φυσικά) θα δημοσιευτεί

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ

Ήθελα να 'μουν η αφή στην άκρη των δακτύλων σου,
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι από μένα,
να 'μαι την νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου,
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα.

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου.

Ήθελα να'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου,
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου,
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ΄ το τσιγάρο σου,
κι η τελευταία γουλιά απ' το ποτό σου.

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου.

Θα θελα να 'μαι η αστραπή που σβήνει μες το βλέμμα σου,
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου,
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάει τις φωτιές μες το κορμί σου.


Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου.

Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ

Πες μου αυτά που αγαπάς να τα θυμάμαι
Όταν θα ζει με αναμνήσεις η καρδιά
Θα ΄ρχεσαι μες τον ύπνο που κοιμάμαι
Σαν πεταλούδα με φτερά μενεξεδιά


Πες μου αυτά που αγαπάς να τα φυλάξω
Σένα πηγάδι της ψυχής μου σκοτεινό
Όταν θα σκύβω την ζωή μου να κοιτάξω
Να ‘σαι φεγγάρι στου βυθού τον ουρανό


Μην μου μιλάς γι αυτά που πρόκειται να γίνουν
Όσα φοβάμαι και να διώξω πολεμώ
Κι όσα μου πεις πως αγαπάς αυτά θα μείνουν
Να τα θυμάμαι μ’ έναν κόμπο στο λαιμό


Πες μου αυτά που αγαπάς να τα φορέσω
Πάνω στο στήθος μου σαν άγιο φυλαχτό
Και με την πρώτη μαχαιριά να μην πονέσω
Όταν με βρει η μοναξιά να φυλαχτώ


Μην μου μιλάς γι αυτά που πρόκειται να γίνουν
Όσα φοβάμαι και να διώξω πολεμώ
Κι όσα μου πεις πως αγαπάς αυτά θα μείνουν
Να τα θυμάμαι μ’ έναν κόμπο στο λαιμό

ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ ΠΑΛΕΥΟΥΝ

Ο ένας κλείνει όλα αυτά με τα οποία έχουμε ζυμωθεί χρόνια τώρα.
Αρχές, αξίες, πρότυπα συμπεριφοράς, τα «καθώς πρέπει»,η θέση μας στην κοινωνία, απόλυτη τάξη, μέτρο, προγραμματισμός, αναστολές, συμφωνίες που πρέπει να τηρούνται μια ζωή αφού δόθηκαν.....κάποτε , χαρά, ευτυχία, τρυφερότητα, φροντίδα , έννοια, προσφορά ανιδιοτελή, αγάπη σίγουρη και σταθερή, ένα ακλόνητο και ποθητό στήριγμα, όνειρα με σαφή αρχή και ευτυχές αλλά τόσο .....προβλέψιμο τέλος, φιλιά όταν χρειάζονται, αγγίγματα όταν πραγματικά τα έχεις ανάγκη, ήλιο και απόλυτο καθαρό φως, έρωτα γνωστό και αθώο και γλυκό,χρώμα λευκό. Είναι ένας κόσμος στον οποίον μπορείς να πορευτείς με κλειστά μάτια χωρίς τον φόβο να χαθείς, να πέσεις , να πληγωθείς. Ένας κόσμος στον οποίον πάντα ξέρεις τι, πού και πώς θα το βρεις, ξέρεις ότι δεν θα υπάρχουν διλήμματα, ότι θα ακούσεις αυτό που πρέπει την ώρα που πρέπει, με ευχάριστες αλλά «γνωστές» και αναμενόμενες εκπλήξεις, που ξέρεις πάντα ποιός υπάρχει δίπλα σου και πόσο ισχυρό στήριγμα είναι αυτό , που ξέρεις πως όλα και όλοι θα είναι εκεί όταν τα έχεις ανάγκη.Είναι ένας ολόκληρος και πλήρης κόσμος. Ένας κόσμος ακριβός και πολύτιμος.Ένας κόσμος σταθερός και προβλέψιμος.'Ενας κόσμος που πάλεψες να αποκτήσεις ή που πολλοί θα αγωνιζόταν για να βρούν.
Ο άλλος κόσμος είναι όλα αυτά που καρφώνονται στο μυαλό μας πεισματικά και μένουν εκεί ακόμη και όταν προσπαθείς απεγνωσμένα να τα διώξεις.Είναι εκεί από τα χρόνια της νιότης μας συνήθως και αν τότε δεν κατακτηθούν μένουν εκεί....... για χρόνια μετά.
Είναι ό,τι δεν μπόρεσες να κυνηγήσεις λόγω ανωριμότητας , συγκυριών, συμβουλών μεγαλύτερων που «αυτοί ξέρουν και εσύ θα …………δεις πόσο σωστοί θα αποδειχθούν», γιατί δεν σ’ είχαν μάθει να τρέχεις πίσω από ένα όνειρο, δεν σε είχαν μάθει να απαιτείς από την ζωή, γιατί δεν ήξερες πως η ζωή δεν τελειώνει σε αυτό που ζούμε αλλά σε αυτό που δικαιούμαστε. Είναι ό,τι ονειρεύτηκες από παιδί , κρυφά και μόνος και το ξέρεις μόνο εσύ και ίσως κάποιος πολύτιμος φίλος.Είναι ό,τι κάνει τα μάτια σου να δακρύζουν τις νύχτες που ταξιδεύεις μόνος.Ό,τι προσπάθησες να πιάσεις αλλά αυτό το .....έβαλε στα πόδια. Είναι ό,τι λείπει απο την ψυχή σου αλλά σου έχουν μάθει να πιστεύεις την παρηγοριά πως ό,τι αξίζει ο καθένας, η ζωή αργά ή γρήγορα θα του το δώσει.........κι αν όμως είναι πολύ αργά; Ο κόσμος αυτός έχει ένταση , αβεβαιότητα, απαισιοδοξία και ελπίδα, φόβους.Εκεί που σε πλημμυρίζει η χαρά σε πνίγει η απογοήτευση , απόλυτη σιωπή και τρανταχτά γέλια, έχει ερινύες φοβερές που σε κατατρώνε, έχει αγώνα, μάχες με ό,τι κουβαλάς, τύψεις που θες κι άλλα, που είσαι ανικονοποίητος , αναστολές – αλυσίδες, στοιχήματα με τον εαυτό σου, όνειρα δίχως όρια, αχαλίνωτη φαντασία, απρόσμενες εκπλήξεις, μοναξιά που σε τρελλαίνει , έλλειψη που κάνει το κορμί σου και πονάει , εξάψεις , ανεπαίσθητα και μόνο τυχαία αγγίγματα, τρυφερότητα στην καθημερινότητα, πάθη τυραννικά μπροστά στα οποία μπορεί να νιώθεις μικρός και λίγος για να τ’ ακολουθήσεις και να τα ζήσεις, πανσελήνους, χρώμα κόκκινο.

Δυο κόσμοι μέσα μου παλεύουν………
Ξέρω ποιος θέλω να νικήσει……..
Ξέρω ποιος θα νικήσει……….