Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

ΑΣ ΜΗΝ..............ΑΚΟΜΗ.......

Τελικά η χαρά ήταν τόσο κοντά !
Η αίσθηση της ολοκλήρωσης δίπλα!
Η πληρότητα απροσδόκητα εφικτή !
Το άγγιγμα του απόλυτα δικού σου , νωπό στα ακροδάχτυλα ακόμη!
Η βεβαιότητα ότι ανήκεις στα πολύτιμα της ψυχής , τόσο αγέρωχη!
Η ασυλλόγιστη δωρεά του κάθε τι , τόσο απόλυτη και τόσο γλυκιά!
Η αλμυρόγλυκη γεύση της τυρρανικής παράδοσης, της αιχμαλωσίας , κολλημένη βασανιστικά στα χείλη!
.....................................
Το μυαλό για πρώτη φορά νεκρωμένο!
Οι χτύποι της καρδιάς εκκωφαντικοί!
Ο ιδρώτας μουσκεύει τις ζωές!
..................................
Τίποτε δεν είναι ίδιο πια!
Οι ζωές δεν θα ειναι ποτέ ξανά επίπεδες...
Οι προσδοκίες δεν θα είναι ποτέ ξανά μικρές...
Τα όνειρα δεν θα είναι ποτέ ξανά ήρεμα...
.....................................
Τα μάτια απέλπιδα θα ζητούν την ίδια πάντα εικόνα...
Τα αυτιά θα ηρεμούν μόνο στα ίδια λόγια...
Τα χέρια θα τρέμουν στο ταξίδι τους...
Οι πληγές θα γιατρεύονται μόνο από το ίδιο νάμα...
Ο ιδρώτας θα κυλά πάντα στο ίδιο γνωστό κι ανέγγιχτο αυλάκι...
Το σώμα θα ειναι η λύση πάντα στο ίδιο αίνιγμα...
...............................................
Αχ!!!
Ας μην ξυπνήσει ακόμη το μυαλό!!!
Ας μην αναστηθούν ακόμη οι αμφιβολίες!!!
Ας μην νικήσει ακόμη το «πρέπει»!!!
Ας μην πάρουμε ακόμη τον δύσκολο δρόμο του γυρισμού!!!
............................................
Έστω για απόψε μονό!!!
Ας μην .........ακόμη..............
...................................
Άλλωστε θα είναι και η τελευταία εικόνα....
Ας μην ξεθωριάσει λοιπόν αμέσως............
Ας κρατήσει για λίγο ακόμη η γλύκα της ευτυχίας

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ//Μουσική: Απόστολος Καλδάρας//Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει
που σ' έπλασε όπως ήθελε αυτή
η φαντασία μου που χρόνια με γελούσε
πως θα μ' ανοίξεις την καρδιά μου την κλειστή

Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια

Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει
γι αυτό μην κλαις που φεύγω βιαστικά
σε μένα τώρα πια ταιριάζει για να κλάψω
για της καρδιάς μου τα χαμένα ιδανικά

Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Ο ΠΟΝΟΣ ΝΙΚΗΣΕ ΠΑΛΙ - Στίχοι / Μουσική: Γιώργος Ανδρέου

Όταν με σκέφτεσαι το νιώθω
όταν σου λείπω μου μιλάς
στην αγκαλιά σου με ζητάς
όμως μακριά μου θες να μένεις

Ξέρεις τι θέλω, τι αγαπάω
τα χρώματα, τις μουσικές
τον πυρετό μου εσύ τον καις
κι όμως μακριά μου επιμένεις

Κι όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
εσύ θα σκύψεις το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
πριν φύγεις για άλλη μια φορά
θα πεις ο πόνος νίκησε πάλι

Μισή ζωή μισή χαρά
δεν την μπορώ δεν την αντέχω
καλύτερα να μην σε έχω
παρά μαζί και χωριστά

Ντροπή δεν είναι να φοβάσαι
ντροπή δεν είναι να πονάς
όμως μ' αυτόν που αγαπάς
είναι ευλογία να ξυπνάς
είναι ευτυχία να κοιμάσαι

Μα όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
εσύ θα σκύψεις το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
πριν φύγεις για άλλη μια φορά
θα πεις ο πόνος νίκησε πάλι

Όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
μην σκύψεις άλλο το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
έστω για μόνο μια φορά
μην πεις ο πόνος νίκησε πάλι

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

ΣΤΕΡΕΨΑ

ΣΤΕΡΕΨΑ………..
Δεν έχω τίποτε άλλο να δώσω σε κανέναν
Τίποτε δεν περισσεύει
Τίποτε δεν υπάρχει εκεί , που όλοι είχαν δεδομένο πως υπάρχουν αποθέματα
Τέλος.......
Δεν έχω δυναμη για άλλες υπερβάσεις...
Δεν έχω δύναμη να πάω τον εαυτό μου πουθενά παραπέρα , για το χατήρι κανενός , ούτε καν για το δικό μου χατήρι
Τίποτε ..........
Όλα στέρεψαν........
Όλα σώθηκαν.......

Δύναμη ,
κουράγιο ,
αντοχή ,
ανοχή ,
συγνώμη ,
υπομονή ,
αιτιολόγηση ,
δικαιολόγηση ,
…………………
Συγνώμη……….

Όλα στέρεψαν
Όλα σώθηκαν

Μήπως τελικά ήσουν πολύ ρομαντική με τον κόσμο και τους ανθρώπους;;;
Μήπως δεν έχεις ακόμη καταλάβει πως η ζωή δεν χωρά ευαισθησίες και λεπτότητες και βασανισμένες δεύτερες και τρίτες σκέψεις;;;;;
Μήπως μεγάλωσες πολύ για να σε κανακευουν οι άλλοι;;;Ή το χειρότερο να προσμένεις ότι θα το κάνουν;;;;
Μήπως είσαι τελικά πολύ περίεργη και δύστροπη και εγωίστρια και κακομαθημένη και ήθελες τα πάντα όπως τα είχες πλάσει εσύ στο μυαλό σου;;;;;;
Μήπως ό,τι δεν ήταν ακριβώς στα δικά σου μέτρα και προσδοκίες αυτόματα το απέρριπτες;;;;Και όχι μόνο το διαγράφεις έτσι απλά και χωρίς ίχνος συμπόνιας και συμπάθειας, αλλά το αφήνεις επιπλέον να σου κατρακυλησει και την ψυχολογία στα τάρταρα;!
Μήπως τα πάντα τα έπαιρνες πολύ σοβαρά με όλα τα καλά ή τα κακά που μπορεί να σημαίνει αυτό;;!!

Ίσως….
Μπορεί

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΡΟΧΗ …..ΧΩΡΙΣ ΟΜΠΡΕΛΑ

Περπάτα μόνος
κάτω από την βροχή
χωρίς ομπρέλα……..

Άκου την μουσική της
Άσε την να κυλήσει πάνω σου
Αφέσου στο παγωμένο της χάδι
Ανατρίχιασε κάτω από το υγρό της άγγιγμα……

Τραγούδα μαζί της
Ονειρέψου
Ταξίδεψε
Φύγε

Κι αν κάποιον νιώσεις
να σε ακολουθεί
σ’ αυτό το ταγκό
κάτω από την βροχή,
κράτα τον από το χέρι,
πάρε τον αγκαλιά,
σμίξε τα φιλιά σου
με αυτά , τα νωπά της βροχής
και φέρε τον
προς το μέρος της καρδιάς σου
όπως κάθε τι πολύτιμο,
για να μην σου κακοπάθει
για να μην σου τον παρασύρει η βροχή
και στον κλέψει
και τον χάσεις……

Μόνο τότε ,
ίσως ,
καταφέρετε κάποια στιγμή
να τραβήξετε τον ίδιο δρόμο
περπατώντας μέσα στην βροχή,
μαζί χωρίς ομπρέλα…
χωρίς φόβο…
με απίστευτο πάθος...