tag:blogger.com,1999:blog-19309101458194121912024-03-13T18:18:58.754+02:00just a neckingwoolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.comBlogger186125tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-34332903354049598692017-09-28T22:49:00.000+03:002017-09-28T22:49:01.877+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/NQXe9igIjfs/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/NQXe9igIjfs?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<span style="background-color: white;"><span style="color: #111111; font-family: Roboto, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">Πρώτη φορά ,
τόσοι πολλοί ,
Τις μέρες των γιορτών,
για να περάσουμε μαζί.
Αρσενικά και θηλυκά περιτριγύριζαν.
Το ένα μετά τ' άλλο, ασταμάτητα.
Κι όλοι τους θέλανε
κάτι να πουν
κι εγώ να απαντήσω.
Πρώτη ήρθε μια κοπέλα,
Το όνομά της ρομαντικό,
Μελαγχολία..
Ήταν ήρεμη,
ακίνητη,
σαν παγωμένη σκιά.
Μετά ήρθε ένα αγόρι,παράξενο.
Αν και φαινότανε καχεκτικό
κι αδύναμο,
σαν μου έσφιξε το χέρι,
πόνεσα.
Πόνεσα μέχρι την καρδιά,
που κόντεψε να σταματήσει.
Ήταν ο Πόνος,
έτσι το βάφτισαν,
έτσι συστήθηκε σε μένα!
Μετά ήρθε μιαν άλλη ομορφιά.
Περίεργο όνομα......
Μνήμη, την έλεγαν.
Ήταν γεμάτη δώρα.
Δώρα που δεν τα ήθελα.
Αλλά εκείνη επέμενε
και μου τα πέρασε κορώνα !!!
Και δεν ξέρω αν ήτανε τα αγόρι,
που άρχισε να μου σφίγγει πιο πολύ το χέρι ή
τα στολίδια της κορώνας , οι αναμνήσεις που την στόλιζαν,
και άρχισαν να με τρελαίνουν.
Ευτυχώς, η Μελαγχολία αποχώρησε διακριτικά.
Παραχώρησε τη θέση της σε μιαν άλλη κυρία,
την λέγανε Απελπισία.
Η Οργή κι ο Έρωτας ήταν κι αυτοί εκεί ,
παρέα με τον Όλεθρο, την Ταπείνωση, την Αγανάκτηση
Την Λύπη και την Θλίψη!
Ξάφνου ένα μικρό κορίτσι μ' έσπρωξε...
Τι θέλεις εσύ εδώ,
δεν σε γνωρίζω, της είπα.
Πρώτη φορά σε βλέπω στην ζωή μου!
Ποια είσαι, ρώτησα...
Με λένε Ελπίδα, έλα !
Έλα μαζί μου, έλα να σε δροσίσει ο αγέρας.
Βγες στο μπαλκόνι σου και κοίτα....
ΔΕΝ ΞΈΡΩ, νόμιζα πως κάτι είδα.
Μα τα μάτια μου, γέρικα και ξάγρυπνα ,
δεν διέκριναν.
Περίεργα παιχνίδια μου παίζεις Ελπίδα,
γύρισα και είπα στην μικρή.
Φίλη με την Απελπισία είσαι,
σαλέψατε τον Νου μου!
Και γύρισα να πέσω στο ντιβάνι!
Όμως, τα πόδια μου αλλού με οδήγησαν.
Ανυπόμονα κατέβηκαν τις σκάλες.
Ξεχύθηκα στο δρόμο.
Κι όταν πλησίασα λαχανιασμένος,
για να δω..αυτό που νόμιζα πως είδα...τίποτα δεν υπήρχε!
¨Έψαξα....
Κι ύστερα γύρισα πίσω στο γιορτινό μου πάρτι....
με τον Πόνο, τον ¨Έρωτα,
την Απελπισία, τον Όλεθρο
και όλους τους άλλους,
ανεπιθύμητους επισκέπτες,
να είναι ακόμη εκεί,
κεφάτοι, πρόθυμοι να μου χαρίσουνε τα δώρα τους,
μόνο η Ελπίδα δεν φαινόταν πουθενά......
και ξαφνικά, στις νότες ενός τραγουδιού,
που σ' έστελνε για ύπνο,
εκεί κάτι ανέτειλε...
Δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν...
Κι όμως είμαι σίγουρος...... ναι!!!
Και τότε ξαναφάνηκε η μικρή, η Ελπίδα!
Δεν είχε φύγει ποτέ από το σπίτι !
Απλά, κάπου είχε κρυφτεί...
κάπου ξεκουραζόταν,
περιμένοντας και πάλι την σειρά της,
και μου είπε: Είδες που στα έλεγα....
Εγώ είμαι πολύ πιο μικρή από σένα!
Πρώτα θα πεθάνεις εσύ και μετά εγώ!!!
Άντε σήκω.
Πάρε το όπλο σου και πολέμα!
Εδώ δεν είναι σύνορα!
Σήκω και προχώρα!
Μια μάχη θα δώσεις ακόμη !
Μια μάχη που θέλεις να την κερδίσεις οπωσδήποτε!
Μια μάχη που είναι αποκλειστικά δική σου!
Θα την αφήσεις έτσι;
Έτσι κι αλλιώς εγώ θα πεθάνω τελευταία...
σε κερδίζω όπως και να 'ναι
Προχώρα !!!!!!
</span></span></span></div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-22523059118030484752017-08-24T12:15:00.001+03:002017-08-24T12:15:36.723+03:00Όλα τα χρέη ζητούν την αποπληρωμή τους<p dir="ltr">Ολα τα άρον άρον απερίσκεπτα ξεπουλήματα, κάποια στιγμή πληρώνονται της μετρητοίς και με τπκο και με πόνο ψυχής. Όλα τα θαμμένα εντέχνως και πςριτέχνως φιμωμένα μέσα μας ζητάνε το αίμα τους πίσω, με τόκο,,πολύ τόκο και οδυνηρό και το ζητάνε επίμονα και ανυπόμονα και ασήχαστα!!! Και όσο πιο καλά τα έθαψες και τα φίμωσες τόσο πιο λίγος χρόνος και δυνάμεις σου μένουν για να ξοφλήσεις .....τα χρωστούμενα δυο πιο απαιτητικό και αδυσώπητο εαυτό σου που στέκεται αμυλικτος και ζητάει, μόνο ζητάει, χωρίς έλεος<br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br><br></p>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-50214659715304345852016-09-25T01:04:00.001+03:002016-12-03T01:02:37.033+02:00Πάρα του μη έχοντας....μπορεί και να λάβεις!!!<p dir="ltr">... Είχα, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου συνειδητά, δυο πολύ μεγάλα ελαττώματα...να θέλω και να το λέω και να προσπαθώ να ικανοποιούμαι με το λίγο, το λιγότερο ή το καθόλου...και να με πείθω...και να με παρηγορώ...και να κοιτώ παρέα με τ' άδεια χέρια μου, ώρες ατελείωτες Το κενό...και να μπαρκάρω, τότε για πολύ μακρυά!<br>
Το άλλο μου ελάττωμα είναι τ' ανοιχτά μου χέρια!!!! Τίποτε δε κρατούν!!!! Ούτε λεφτά, ούτε κρυφές σκέψεις, ούτε υποψίες, ούτε κακίες, ούτε μίση κι έχθρες... δίνουν μόνο, ούτε καν από το υστέρημά τους ...απ' ανέχειά τους...κι αυτά να δίνουν...συγχωροχάρτια, λόγια γλυκά κι αγκαλιές και χάδια και στηρίγματα ... Και κατανόηση.</p>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-36064520928908386562016-08-06T00:54:00.001+03:002016-08-06T12:23:01.741+03:00Καλοκαιρινά ανέλπιδα βράδια<p dir="ltr">Και που μας έβγαλε τελικά ρε φίλε η Αξιοπρέπεια;;;;<br>
Η υπομονή;;;<br>
Η κατανόηση;;;;;<br>
Η ύπαρξη πάντα στόχων;;;;;<br>
Η εναγώνια ενασχόληση και ενδιαφέρων για "δικαίους και αδίκους"...<br>
Ο ατέλειωτος αγώνας για....τι;;;;;<br>
..............<br>
Στην έλλειψη κατανόησης...<br>
Στην διασπορά σε όλους την αίσθησης της άνευ ορίων διαθεσιμότητάς σου...<br>
Στην υπέρβαση των ορίων αντοχής...<br>
Στη δημιουργία της άποψης σε κάποιους της απόλυτης πληρότητάς σου από την ζωή και της παροχές της...<br>
Στην απουσία αναγκών σου!!!<br>
Στην εξάντληση της υπομονής...<br>
Στην λήψη, από πάρα πολλούς, ενός μηνύματος χωρίς πομπό...αυτού, της παντοδυναμίας και της απόλυτης καπατσοσύνης και αποτελεσματικότητας...</p>
<p dir="ltr">Στο απόλυτο στέγνωμα της ψυχής....</p>
<p dir="ltr">Στην έλλειψη παρόντος ζωντανού και προοπτικής υπαρκτής!!!</p>
<p dir="ltr">Σε ατελείωτα έρημα καλοκαιρινά βράδια !!!!</p>
<p dir="ltr">Σε σιωπηλές κραυγαλέες μοναξιές, <br>
Κάτω από το φεγγάρι...</p>
<p dir="ltr">Αυτό το κόκκινο ... του Αυγούστου.<br>
........</p>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-34942549981669361182016-07-12T17:09:00.001+03:002016-07-12T17:09:25.198+03:00Η ΑΓΑΠΗ, Η ΑΠΏΛΕΙΑ ΚΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ<p dir="ltr"><a href="http://www.healingeffect.gr/2016/07/i-agapi-i-apoleia-kai-o-xronos.html">http://www.healingeffect.gr/2016/07/i-agapi-i-apoleia-kai-o-xronos.html</a></p>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-83854646032273485242016-07-05T01:54:00.001+03:002016-07-12T17:01:44.826+03:00Έρωτας<p dir="ltr">Έρωτας είναι αυτό που μπορεί να σου διαγράψει ότι προϋπήρχε!!!!!!<br>
Να διαγράψει, να σβήσει, να αφανίσει......<br>
Έρωτας είναι αυτό που θα μηδενίσει τα κοντέρ....που θα γίνει μήτρα και θα ξαναγεννηθείς...και να είσαι έτσι που να σε ... καμαρώνεις!!!Να μην φοβάσαι μην ξυπνήσεις από το όνειρο και έχουν χαθεί όλα...Όχι!!!θα κλείνεις τα μάτια σου , θα τ ανοίγεις και ο παράδεισος εκεί! Θα βυθίζεσαι μέσα του, θα βγαίνεις στην επιφάνεια...κι αυτός εκεί!!! Να σου χαμογελάει πονηρά και σίγουρα...γλυκά και με γνώση...πάλι ξέρει τις σκέψεις χωρίς να τις πεις...πάλι πρόλαβε και είναι εκεί όχι που θες....που θέλετε από πάντα, ανομολόγητα!!! Κι εσύ να βουτάς και να ξαναβουτάς και να χάνεσαι και όλα πάντα νομοτελειακά , θαρρείς, παρόντα...οι σκέψεις, οι λέξεις, οι πράξεις, τα αγγίγματα, τα αισθήματα, οι απόηχοι, οι σιωπές...<br>
Έρωτας είναι δυο ζευγάρια μάτια που από δυο διαφορετικά σώματα έχουν την τύχη να κοιτάνε το ίδιο σημείο στην άκρη του ορίζοντα και να χαμογελάν κρυφά το ίδιο... <br>
Δυο κορμιά, που κάποια ζεστά απομεσήμερα του καλοκαιριού, απογειώνονται πάνω στα ίδια κατάλευκα μοσχοβολιστά με λεβάντα, αγιόκλημα και γιασεμί σεντόνια, χωρίς περιττά λόγια...χωρίς καθόλου λόγια...μέσα στην σιωπή με τα πνιχτά γελάκια που κι αυτά παύουν όταν μιλάνε τα σώματα και τα μυαλά...τι τα θες άλλωστε τα λόγια όταν ξαπλωμένος στην αγκαλιά του παραδείσου μπορείς να βλέπεις από το ανοιχτό παράθυρο τη μπουκαμβίλια να αναδεύει τα φύλλα της στο δικό σας ρυθμό και στο βάθος την θάλασσα να καίγεται πανευτυχής μέσα στη αγκαλιά του εξουσιστή της, ηλίου...</p>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-30735796091246218542016-06-29T19:06:00.001+03:002016-06-29T19:06:36.472+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
κάνουμε επιλογές τώρα,<br />
δίνοντάς τους εμείς οι ελαφρόμυαλοι, ρομαντικοί και γερά δεμένοι στην γη, άνθρωποι, μια προοπτική αιωνιότητας!<br />
με την ελπίδα του "για πάντα"..........<br />
πόσο κενοί μπορεί να είμαστε στην πλειοψηφία μας και για την πλειονότητα αυτών που θέλουμε να έχουμε "για πάντα"!<br />
Ούτε εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε στον εαυτό μας ότι οι επιλογές μας σε πρόσωπα και καταστάσεις θα μας ικανοποιούν για πάντα....Τα θέλω μας, οι απαιτήσεις μας, οι εμπειρίες μας, οι προσδοκίες μας, η αξιομετρική μας κλίμακα, η ψυχολογία μας, τα όσα μας έχουν χαράξει.....όλα αυτά μας αλλάζουν και αλλάζουν, άρα πώς κάτι που επιλέγουμε τώρα του βάζουμε πάνω του το βαρύ φορτίο του για "πάντα";<br />
Ικανοποιεί αυτό το για"πάντα κάποιες φορές την αλαζονεία μας, εξισορροπεί το φθαρτό μας, το λίγο μας, μας δίνει την αίσθηση της ισχύος επί του χρόνου, μας κάνει να ευελπιστούμε στην απόλυτη ορθότητα των επιλογών μας, που όντως μπορεί να ήταν ορθές στην συγκυρία που τις κάναμε...<br />
όμως μετά από λίγο;<br />
αργότερα;<br />
για πάντα;;;;</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-71974749626355452002016-06-23T00:39:00.001+03:002016-06-24T07:47:40.872+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr">
Και λοιπόν τι;<br>
Μια ουτοπία...<br>
Μια απάτη όλα,<br>
Όλα;;;;<br>
Η φυγή από τον έναν κύκλο σε οδηγεί τελικά σε μια δίνη !!!<br>
Κι από αυτή, τι ελπίδες έχεις να γλυτώσεις από το ανελέητο στριφογύρισμα της, το αδιάκοπο χτύπημά της δεξιά κι αριστερά σε αυτό, που φαίνεται να είχες επιλέξει κάποτε....<br>
Θέλει απίστευτη δύναμη να αξιοποιήσεις την φυγόκεντρη, που πάντα υπάρχει και να βρεθείς αλλού...να εκτιναχθείς....<br>
Κι η δύναμη κάποιες φορές σιωπά...μέχρι να γίνει τυφώνας,<br>
Και να τα διαλύσει όλα....όλα!<br>
Για να χτιστούν από την αρχή...όπως πρέπει, όπως σου πρέπει....και το είχες ξεχάσει....ότι το άξιζες!!<br>
</div>
<div dir="ltr">
<br></div>
<div dir="ltr">
<br></div>
</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-62097251302717168332016-06-15T23:19:00.001+03:002016-06-23T00:29:32.120+03:00Ευτυχία, αυτή η κουβεντούλα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<div style="line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
Ευτυχία είναι όταν τα βρίσκεις με τον εαυτό σου...<br />και κουβεντιάζετε...........<br />και τον ακούς και σε ακούει.......<br />και τα βρίσκεται..........<br />και σε αγαπά και τον αγαπάς .......... <span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;"><br />κι είστε καλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!</span></div>
<div class="text_exposed_show" style="display: inline; line-height: 19.32px;">
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
μετά από πολύ δρόμο που έχετε κάνει......<br />χωρίς δεκανίκια!!!!!!!</div>
</div>
</div>
</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-42578477820739085022016-04-10T22:39:00.002+03:002016-06-24T07:47:54.596+03:00Η ζωή που δεν αντέξαμε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr">
Η καθημερινότητα, που σιγά σιγά και υπομονετικά κι αθόρυβα κι αχόρταγα ρουφάει μέχρι ρανίδας κάθε χυμό.<br /> Η ομοιομορφία, που κατασπαράζει ότι γεννήθηκε αλλιώτικο και θέλει να ζήσει έτσι. <br />Η δημοκρατία μας ,σαν άτομα και ομάδες, που δεν αντέχει αντίλογο, που δεν μπορεί να υπερασπιστεί με επιχειρήματα Όλα αυτά που έτσι είναι ή που έτσι πρέπει να γίνονται....<br /><br />
Όλα αυτά είναι η μάσκα μας για να αντέξουμε μια ζωή που νομίζουμε ότι ελέγχουμε, διεκδικούμε, επιλέγουμε, πορευόμαστε μέσα της, ακολουθούμε τα όνειρα μας τα φανερά και εκείνα τα μυστικά που μας πνίγουν στον ιδρώτα ατελείωτες νύχτες....<br />Όλα αυτά θα Είναι το άλλοθί μας.<br /> Όταν κάποια στιγμή δεν θα μπορούμε να "μας" κρυφτούμε για το φτηνό και πρόστυχο ξεπούλημα των ονείρων μας....θα είναι το κάλπικο χρήμα με το οποίο θα προσπαθήσουμε να καλοπιάσουμε τη ζωή που δεν αντέξαμε να ζήσουμε..</div>
</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-54413411892916323722016-01-29T18:16:00.002+02:002016-04-10T23:45:36.327+03:00Σκόνη σκορπισμένη στον αέρα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σα σκόνη τη ζωή μου την φύσηξα εγώ η ίδια και σκορπίστηκε στον αέρα.<br>
Κι από το σκόρπισμά της βολεύτηκαν πολλοί και γέμισαν τις χαραμάδες τους και τις ρωγμές τους και τα κενά τους και δυνάμωσαν κι ανδρώθηκαν ....και θέριεψαν τόσο πολύ που δεν μπορούν πια να θυμηθούν ποιοι ήτανε και η ματιά τους ,αν και όποτε γυρίσουν και κοιτάξουν πίσω, δεν μπορεί να δει από που ξεκίνησαν και πόσο άδειο ήταν το σακούλι τους...δεν φτάνει πια η ματιά τους τόσο πίσω κι ούτε βλέπουν και τον λόγο γιατί θα πρέπει να φτάσει!Γίνηκαν θεριά εγωισμού και χειρισμού και μύωπες που πέρα από το "μου" τους ΔΕΝ μπορούν να δουν, πέρα από το "εγώ" τους δεν μπορούν ν' ακούσουν.<br>
Δεν κατηγορώ κανέναν....εγώ έδωσα το φύσημα στην παλάμη μου για να σκορπιστώ στους πέντε ανέμους και πέφτοντας να πάρει ο καθένας ότι τον βολεύει , ότι του χρειάζεται!<br>
Οι πόρτες της ψυχής μου και της ζωής μου, πάντα διάπλατες ήταν...Έτσι μου άρεσε, να έχω κόσμο εκεί μέσα...κόσμο που αγαπούσα, ναι, που αγαπούσα με έναν τρόπο απόλυτα δοτικό και που, νόμιζα πως και οι άλλοι αγαπούν με τον ίδιο ολοκληρωτικό τρόπο....δεν αγαπούν κρατώντας μυστικά και ψέματα....κρατώντας μυστικές εξόδους ασφαλείας και δωμάτια αμπαρωμένα...για μένα στο παλάτι της ψυχής μου δεν υπήρχε δωμάτιο να γράφει το όνομά μου και να θέλεις μυστικό πολύπλοκο συνδυασμό για να μπεις...αβερταρία είχα σε όλα πάντα σε όλα...ελευθερία κίνησης , να νιώθει ο φιλοξενούμενός μου σα στο σπίτι του!!!Και πάντα τα αμπάρια μου γεμάτα...συγκαταβατικότητα, παρηγοριά, υπομονή, ελπίδα, συγχώρεση, χέρια πολλά βοήθειας, ασθενή μνήμη για να είναι ανέξοδη και πάντα εκεί, από μέρους μου η άφεση των αμαρτιών, πολλά γλυκά λόγια, ένα αυτί πάντα Ν'ακούει...Έτσι ήθελα! και μόνο έτσι ανάσαινε η ψυχή μου! Έτρωγα συχνά πυκνά κανένα χαστούκι Επειδή αυτά που δώριζα ήταν όχι του γούστου ή των πρόσδοκιών τους , αλλά εγώ, πού να ξυπνήσω;! Λίγο κοντοστεκόμουν να συνέλθω από το ξάφνιασμα του χαστουκιού, λες και δεν το περίμενα ή δεν το άξιζαν και πάντα έβρισκα την κατάλληλη γι αυτούς δικαιολογία για την πράξη τους, και πάλι μπροστά.....Α!μερικές φορές, όταν από το χαστούκι ζαλιζόμουν πολύ και το κοντοστάσιμο ήταν λίγο παραπάνω από το κανονικό και αναμενόμενο ή αν τύχαινε να θυμώσω και καμιά φορά, τότε μου δίναν κανένα ψίχουλο για να συνέλθω ή στις πολύ δύσκολες περιπτώσεις κανένα φιλί της ζωής ... Πάντα με φειδώ και μέτρο και προσοχή και με σαφή όρια...Κι εγώ συνερχόμουν!!!Αν δε, το φιλί της ζωής είχε και κάποιο ίχνος αναγνώρισης των πεπραγμένων μου, ίχνος λέω, εεεεε!!!! τότε δεν με σταματούσε τίποτε!!κι ας είχα πάρει πολλές και σοβαρές αποφάσεις για να μην ξαναπιαστώ κορόιδο!!!!Τα ξεχνούσα ολα, με τα πρώτα ψίχουλα!!Πολλά από τα επόμενα χαστούκια και τις τρικλοποδιές δεν τις καταλάβαινα καν.....<br>
Και κάπου εκεί τα αμπάρια άρχισαν να αδειάζουν....άρχισε να κουράζεται Η ψυχή μου... Να παγώνει, να μην μπορεί να κινηθεί, να σέρνεται, πού Να τρέξει πια! ΚάτιΤότε, με ξύπνησε από τον λήθαργο....το ίδιο το τρέμουλό μου από το κρύο ήταν! Αυτό το κρύο που νιώθεις σε ένα άδειο δωμάτιο χωρίς ήλιο και χωρίς οξυγόνο, και χωρίς τίποτε άλλο μέσα σε αυτό παρά μόνο δύο φεγγίτες, δύο παράθυρα ψηλά ψηλά κι απέναντι ακριβώς από τον ήλιο...και τρύπωνε από αυτά τόση ζέστη!!!!Και κοίταξα τότε Πίσω....<br>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ΚΑΙ δεν με αναγνώρισα!! ΔΕΝ θυμόμουν ούτε εγώ Η ίδια Πώς είχα φτάσει ως εδώ...</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ΚΑΙ τώρα; Μαζεύεται η σκόνη που είναι σκορπισμένη στον αέρα;Πού θυμάμαι κι εγώ σε ποιο σημείο του δρόμου με έχασα για να με ψάξω να με βρω!!!</div>
</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-74820293528112219282016-01-21T22:10:00.000+02:002016-01-30T21:28:27.740+02:00ΕΝΤΡΟΠΙΑ! επειδή τα πάντα είναι φυσική.................. και επειδή κάτι που συμβαίνει δυο φορές με μη εμπλεκόμενα και αλληλοεξαρτώμενα μεταξύ τους μέρη , δεν μπορεί να είναι τυχαίο.........<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-K4AfjZbjWek/VqE2OfKe7KI/AAAAAAAAH9U/KKDdSMJLvrM/s1600/entropy.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="130" src="http://1.bp.blogspot.com/-K4AfjZbjWek/VqE2OfKe7KI/AAAAAAAAH9U/KKDdSMJLvrM/s320/entropy.gif" style="cursor: move;" width="320" /></a></div>
<font-family: 14.4px="" 24px="" font-size:="" justify="" line-height:="" sans-serif="" text-align:=""><span style="font-size: 14.4px;">Σαν έννοια και σαν ένα μέγεθος της Φυσικής έχει κατηγορηθεί ότι θα προκαλέσει τον θάνατο του Σύμπαντος, αλλά και έχει υμνηθεί σαν δημιουργός της ζωής.</span><span style="font-size: 14.4px;"> </span></font-family:>
<br />
<font-family: 14.4px="" 24px="" font-size:="" justify="" line-height:="" sans-serif="" text-align:=""><br /></font-family:>
<font-family: 14.4px="" 24px="" font-size:="" justify="" line-height:="" sans-serif="" text-align:="">Από τη σκοπιά του Μακρόκοσμου όσο μεγαλύτερη γίνεται η εντροπία, τόσο μειώνεται η δυνατότητα του συστήματος να παράγει ωφέλιμο έργο. Από τη σκοπιά του Μικρόκοσμου, η Εντροπία</font-family:><br />
<font-family: 14.4px="" 24px="" font-size:="" justify="" line-height:="" sans-serif="" text-align:="">εκφράζει την έλλειψη οργάνωσης. Είναι ένα μέτρο της αταξίας των ατόμων ή των μορίων. Όσο αυξάνεται η Εντροπία εξαλείφονται οι λεπτομέρειες οργάνωσης και αυξάνεται η αταξία. Η Εντροπία ρυθμίζει την φορά της εξέλιξης όλων των αυτόματων μεταβολών, διότι η φορά πρέπει να είναι τέτοια ώστε πάντοτε να αυξάνεται η Εντροπία. </font-family:><br />
<font-family: 14.4px="" 24px="" font-size:="" justify="" line-height:="" sans-serif="" text-align:=""><br /></font-family:>
<br />
<font-family: 14.4px="" 24px="" 8px="" font-size:="" justify="" line-height:="" margin-bottom:="" sans-serif="" text-align:="">
<strong>Η Εντροπία ρυθμίζει την φορά της εξέλιξης αυτόματων μεταβολών.</strong><br />
Η Εντροπία ρυθμίζει την φορά της εξέλιξης όλων των αυτόματων μεταβολών, διότι η φορά πρέπει να είναι τέτοια, ώστε πάντοτε να αυξάνεται η Εντροπία. Τι είναι όμως μία αυτόματη μεταβολή; Αυτόματη μεταβολή είναι κάθε μεταβολή που γίνεται μόνη της, δηλαδή γίνεται χωρίς αυτή να συνοδεύεται με ανταλλαγή θερμότητας ή έργο με το εξωτερικό περιβάλλον του συστήματος που υφίσταται την μεταβολή. Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό, οι μεταβολές κάθε κλειστού συστήματος είναι αυτόματες, διότι τα κλειστά συστήματα δεν αλληλοεπιδρούν με άλλα σώματα, εκτός του συστήματος. Αφού σε κάθε μεταβολή ενός κλειστού συστήματος η Εντροπία του πάντοτε αυξάνεται, πρέπει οι αυτόματες μεταβολές να γίνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να αυξάνεται η Εντροπία. Άρα η Εντροπία ρυθμίζει την φορά της εξέλιξης όλων των αυτόματων μεταβολών.</font-family:>
<font-family: 14.4px="" 24px="" 8px="" font-size:="" justify="" line-height:="" margin-bottom:="" sans-serif="" text-align:="">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-eowm1yX-wOc/VqE6-Adqa-I/AAAAAAAAH9o/7q-i5mPvoB8/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF%2B%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-eowm1yX-wOc/VqE6-Adqa-I/AAAAAAAAH9o/7q-i5mPvoB8/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF%2B%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" /></a>Η φορά ρυθμίζεται έτσι ώστε πάντοτε να αυξάνεται. Η Εντροπία. Η Εντροπία ρυθμίζει και την φορά του χρόνου από το παρελθόν στο μέλλον. Η Εντροπία δεν επιτρέπει στο χρόνο να κυλήσει προς τα πίσω (να αντιστραφεί), διότι τότε στις αυτόματες μεταβολές θα είχαμε μείωση της Εντροπίας με την αντιστροφή του. Πλήθος επιστημόνων ασχολήθηκε με το ερώτημα, γιατί ο χρόνος δεν γυρίζει προς τα πίσω, αλλά έχει προτιμητέα κατεύθυνση; Πρώτος, ο Arthur Eddington, βρετανός αστρονόμος, το 1927 όρισε το λεγόμενο βέλος του χρόνου, με την μελέτη της οργάνωσης των ατόμων, των μορίων και των οργανισμών. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το βέλος του χρόνου είναι μια ιδιότητα μόνο της Εντροπίας.</font-family:>
<br />
<font-family: 14.4px="" 24px="" 8px="" font-size:="" justify="" line-height:="" margin-bottom:="" sans-serif="" text-align:="">
Αφού η Εντροπία πάντοτε αυξάνεται και αυξάνεται και η αταξία και μειώνεται έτσι η δυνατότητα παραγωγής ωφέλιμού έργου, τι θα συμβεί στο απώτερο μέλλον στο Σύμπαν; Κάποτε, όλη η ενέργεια του σύμπαντος θα μετατραπεί σε μη ανακτήσιμη θερμική ενέργεια και θα επικρατήσει πλήρης αταξία. Ο Γερμανός φυσικός Herman Von Helmholtz ήταν ο πρώτος που δήλωσε το 1854 ότι «Το Σύμπαν τρέχει προς τον θάνατό του». Θα επέλθει με άλλα λόγια ο «θερμικός θάνατος του Σύμπαντος». Γιατί θα συμβεί αυτό; Διότι η Εντροπία ποτέ δεν μπορεί να μειωθεί. Πάντοτε αυξάνεται. Έτσι, όσο μεγαλύτερη γίνεται η εντροπία, τόσο θα μειώνεται η δυνατότητα ενός συστήματος να παράγει ωφέλιμο έργο. Η θερμότητα και η ενέργεια θα υποβαθμίζονται. Δεν θα μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν σαν πηγή ενέργειας.</font-family:>
<font-family: 14.4px="" 24px="" font-size:="" justify="" line-height:="" sans-serif="" text-align:=""></font-family:><br />
<font-family: 14.4px="" 24px="" 8px="" font-size:="" justify="" line-height:="" margin-bottom:="" sans-serif="" text-align:="">
Επίσης, όσο μεγαλύτερη γίνεται η Εντροπία, τόσο θα αυξάνεται η αταξία των ατόμων ή των μορίων στο Σύμπαν, θα εξαλείφονται οι λεπτομέρειες οργάνωσης και τελικά θα επικρατήσει πλήρης αταξία. Το Σύμπαν θα βυθίζεται σε ένα παγερό και μαύρο σκοτάδι όπου η ζωή δεν θα μπορεί να συντηρηθεί και ο «θερμικός θάνατος του Σύμπαντος» θα επέλθει, όταν το ενεργειακό απόθεμα του τελειώσει.</font-family:><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-UGntfkntrSk/VqE6xV8IMvI/AAAAAAAAH9g/7_rUTVxTzek/s1600/a2472981250_10.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-UGntfkntrSk/VqE6xV8IMvI/AAAAAAAAH9g/7_rUTVxTzek/s320/a2472981250_10.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-58878154451841757112015-10-21T00:24:00.001+03:002016-01-21T22:24:29.942+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr">
ΜΟΥ αρέσει να ξαπλώνω και ν' αφήνω το παράθυρό μου ανοιχτό...<br />
Τις καλοκαιρινές βραδιές να βλέπω το φεγγάρι Και την παρέα του,<br />
τις γιορτινές χριστουγεννιάτικες νύχτες ΝΑ κοιμάμαι με την εικόνα από τα λαμπιόνια που αναβοσβήνουν ....<br />
και στη βαρυχειμωνιά να ακούω τη βροχή. ΝΑ πέφτει έξω με ορμή και ασυαματητα, χωρίς ανάσα...<br />
Οπως ακριβώς και μέσα κου</div>
</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-3134390619672151822015-09-26T00:21:00.001+03:002016-01-21T22:42:45.894+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<font-family: 14px="" 19.32px="" arial="" font-size:="" helvetica="" line-height:="" quot="" sans-serif="">Κοιτα...</font-family:></div>
<br />
<font-family: 14px="" 19.32px="" arial="" font-size:="" helvetica="" line-height:="" quot="" sans-serif="">Τα παραμυθια δεν ειναι οπως τα ονειρα,,</font-family:></div>
<br />
<font-family: 14px="" 19.32px="" arial="" font-size:="" helvetica="" line-height:="" quot="" sans-serif="">που τα προσδοκας .</font-family:><br />
<font-family: 14px="" 19.32px="" arial="" font-size:="" helvetica="" line-height:="" quot="" sans-serif="">Τα παραμυθια τα ζεις</font-family:><br />
<font-family: 14px="" 19.32px="" arial="" font-size:="" helvetica="" line-height:="" quot="" sans-serif="">Κι ειναι μεγαλη υποθεση αυτο...</font-family:><span 14px="" 19.32px="" arial="" class="text_exposed_show" font-family:="" font-size:="" helvetica="" line-height:="" quot="" sans-serif=""><br />Α. Παπαδακη</span>
</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-58787751479872460662015-09-19T21:25:00.002+03:002016-01-21T22:26:09.549+02:00ΨΙΧΟΥΛΑ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<font-family: 14px="" 19.32px="" arial="" font-size:="" helvetica="" line-height:="" quot="" sans-serif="">ΠΟΤΕ με ψίχουλα ΔΕΝ χόρτασε κανείς!!!</font-family:></div>
<br />
<font-family: 14px="" 19.32px="" arial="" font-size:="" helvetica="" line-height:="" quot="" sans-serif="">Μην αρκείσαι και πολύ περισσότερο μην νιώθεις ευτυχία και ιδιαίτερη τιμή και εύνοια ΝΑ περιμαζεύεις κάτι που δεν κοστίζει τίποτε γι αυτόν που σου το ΠΕΤΑΕΙ!!!!<br />Μια φορά αν σε βρόυνε χαλαρό κι ανυποψίαστο ή γλυκά ρομαντικό, ιδεαλιστή ή δοτικό στο όνομα ενός πάθους και σου κλέψουν τη αξιοπρέπεια.............πολύ δύσκολα θα την πάρεις πίσω!!!!!!!!!!!!!</font-family:>
</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-90288119894830073962015-08-30T08:41:00.001+03:002016-01-21T22:27:15.527+02:00Ποια πανσέληνος;;;;Ποιος ρομαντισμός;;;;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Καμία πανσέληνος ΔΕΝ κατάφερε ποτέ να κάνει κάποιον ρομαντικό, αν δεν έχει νιώσει αυτός από παιδί Την ανάγκη να κοιμάται τα βράδια του καλοκαιριού , με τα παράθυρα ανοιχτά για να ακούει τα τριζόνια, να μυρίζει τα γιασεμιά και το νυχτολούλουδο και να φτάνουν τα λόγια του φεγγαριού μέχρι το προσκέφαλο του.....Μέχρι τα όνειρα του...ΝΑ του φωτίζουν την νύχτα του...τα σκοτάδια και τις κρυμμένες σκέψεις του , αυτές τις χιλιοκλειδωμένες.....<br />
Κοιτώντας το φεγγάρι τρώγοντας, πίνοντας, φωνασκώντας, χαχανίζοντας και βγάζοντας φωτογραφίες έτσι απλά από συνήθεια, χωρίς να το αφήσεις να αντικατοπτρίζεται μέσα σου...χωρίς ΝΑ ακούς την ανάσα που θες δίπλα σου... Απλά μια πανσέληνος ακόμη θα πάει χαμένη...<br />
Απλά μια πανσέληνος ακόμη χάνεται...</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-23359880729979907002015-06-01T15:45:00.000+03:002016-01-21T22:27:34.056+02:00ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ Γ΄ Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ (Μουσική : Μ.Χατζιδάκις - Η Μελαγχολία της Ευτυχίας)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="http://www.youtube.com/embed/rxMoUsq5mGE?fs=1" width="459"></iframe><br />
<br />
Χωρὶς χρῶμα, χωρὶς σῶμα<br />
τούτη ἡ ἀγάπη ποὺ πηγαίνει <br />
<br />
σκορπισμένη, μαζεμένη,<br />
<br />
σκορπισμένη πάλι-πάλι,<br />
κι ὅμως σφύζει κι ὅμως πάλλει<br />
στὴ δαγκωματιὰ τοῦ μήλου<br />
στὴ χαραγματιὰ τοῦ σύκου<br />
σ᾿ ἕνα βυσσινὶ κεράσι<br />
σὲ μιὰ ρώγα ἀπὸ ροδίτη<br />
τόση ἀνάερη Ἀφροδίτη, <br />
<br />
θὰ διψάσει θὰ κεράσει<br />
ἕνα στόμα κι ἄλλο στόμα<br />
χωρὶς χρῶμα, χωρὶς σῶμα.</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-64291659396690049302015-06-01T15:38:00.003+03:002016-01-21T22:27:49.885+02:00ΗΡΘΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ , ΑΡΑΓΕ; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ήρθε ξανά το καλοκαίρι<br />
κι η άνοιξη πριν από αυτό.............<br />
όμως , γιατί δε λέει επιτέλους να λάμψει αυτός ο ήλιος ;<br />
Τι κάνει πια τόσο καιρό κρυμμένος πίσω από τα κατάμαυρα , μουντά και βαριά σύννεφα ;<br />
Δεν μας πεθύμησε λιγάκι ;<br />
Τα δάκρυά μας έσμιξαν με αυτό το ποτάμι της βροχής , που πολύ μας αγάπησε πια και δε λέει να φύγει...<br />
Κι εγώ την αγάπησα ,<br />
την αγαπούσα από πάντα.<br />
Από παιδί μου άρεσε ο ήχος της , το χρώμα της , η μυρωδιά της ..<br />
Μου άρεσε πολύ να βρέχομαι ,... δε με ένοιαζε ποτέ που τα ρούχα και τα παπούτσια μου ήταν πάντα μουσκεμένα....<br />
την αγαπούσα και την αγαπώ πολύ. Μου ταιριάζει όπως και να 'ναι...ήρεμη και διεισδυτική ή δυνατή και σαρωτική..Κι αυτή το κατάλαβε και δεν με απογοητεύει...<br />
Μας επισκέπτεται συχνά πυκνά μέχρι τώρα...Τα τελευταία χρόνια δε λέει να ξεκολλήσει από δίπλα μας....φεύγει για λίγο και εκεί που λες ,πάει μας εγκατέλειψε....τσουπ ! να τη πάλι....βροντερή κι αστραφτερή και πιο δυνατή από πριν..........λες και θέλει να αναπληρώσει το χαμένο χρόνο ......τότε που είχε φύγει...λες και φοβάται μη και την έχουμε ξεχάσει.....<br />
Σε αυτό το μαύρο και το μουντό καλά βολευτήκαμε όλοι και κρυφτήκαμε στην σκοτεινιά του.Κρύψαμε τις αδυναμίες μας στις βαθύχρωμες πτυχές του ,κουρνιάσαμε τρομαγμένοι και φοβισμένοι από τη δίνη της βροχής , σουλουπώσαμε , για να μην διακρίνονται , όλες τις ατέλειές μας , αφήσαμε να φαινόμαστε τόσο όσο θέλαμε και έτσι όπως θέλαμε καλά κρυμμένοι μέσα στο μαύρο, Και πέτυχε το βόλεμα τόσο πολύ καλά που ξεγελάσαμε συχνά τους άλλους και τους κάναμε να πιστέψουν πώς ό,τι έβλεπαν μέσα από την καταχνιά αυτό και ήταν και μάλιστα όλο και μόνο αυτό.........μια χαρά λοιπόν πέρασε τόσος καιρός...Ας ήταν καλά η βροχούλα!<br />
Τι θα γίνει όμως τώρα που το καλοκαίρι έφτασε και θα ζητήσει τον θρόνο; Πόσο θα του αντιστεκόμαστε ; Πού θα κρυφτούμε όταν τα πάντα λουστούν στο φως ;Πού θα καταχωνιάσουμε τα ξεσκισμένα ρούχα μας ; Πού θα στριμώξουμε , κουλουριασμένο να μην φαίνεται , το πληγωμένο μας κορμί; Πώς θα δικαιολογήσουμε τα δάκρυα τώρα που δεν θα υπάρχει το νερό της βροχής να γίνουν ένα; Θα βγούμε κι αυτή τη φορά νικητές; Θα τους ξεγελάσουμε;<br />
Όλους ;<br />
Ή θα αποφασίσουμε επιτέλους να σουλουπωθούμε ; Να πλύνουμε τα ρούχα μας , Να διώξουμε από πάνω μας τα δύσοσμα σκουπίδια : Να επουλώσουμε τις πληγές μας ; Να γιάννουμε ότι ματώνει , να μην ανακατευτούμε ποτέ πια ξανά με ό,τι μας ,σαν κινούμενη άμμος , μας ξεγελά και μας καταπίνει;<br />
Κι αν εμείς το αποφασίσουμε ν΄αλλάξουμε και να βγούμε από το σκοτάδι , θα συναινέσει άραγε κι ο καιρός ή μήπως αμίλικτος θα συνεχίσει να μας δίνει άλλοθι και κρυψώνες και σκιές;<br />
Πότε το νερό της βροχής μόνο θα μας ξεπλένει , μόνο θα μας δροσίζει , μόνο θα μας λυτρώνει , μόνο θα μας παρασέρνει στο χορό του;<br />
<br /></div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-18010696742509847732015-05-23T09:40:00.001+03:002016-01-21T22:46:01.256+02:00ΘΑ ΠΑΜΕ.. . ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Z6gFFdPPQto/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/Z6gFFdPPQto?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Τουλάχιστον να μην βρέξει..μόνο αυτό,</font-family:></div>
<br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">και θα τα καταφέρουμε.Και ας μην ήταν</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" quot="" roboto="" sans-serif="">και χειμώνας, γαμώτο..Όμως έτσι είναι, δεν</font-family:></div>
<br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">αλλάζει.Είχα ξαναπεράσει από δω,παιδί, αλλά</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">δεν θυμάμαι πια τον δρόμο.Αν κάνω λάθος θα</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">μας καταπιούν τα ίδια μας τα βήματα.Εκεί που</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">θα πηγαίνουμε, θα μικραίνουμε, θα χαθούμε, θα</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" quot="" roboto="" sans-serif="">ξεχαστούμε.Πρώτη φορά η ζωή μου στα χέρια </font-family:>μου.<br />
Σαν ξένο μωρό.Αλλά δεν υπάρχουν ξένα<br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">μωρά.Πρέπει να το πάρω στα χέρια.</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Πώς παίρνεις την ζωή σου στα χέρια σου?Πώς</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">πραγματώνεται αυτή η ωραία και λεβέντικη</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">φράση των βιβλίων?Κατ΄ αρχήν από πού</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">την πιάνεις?Από που πιάνεται η ζωή?Από τί</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">ξεκινάς?Άχαρος στα μερεμέτια, ανέπνευστος</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">στις πατέντες, και αν δεν μου μαγειρέψεις</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">πέθανα!Με τρελαίνει ό,τιδήποτε μηχανικό</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">δεν καταλαβαίνω,παραλύω όλα χαλάνε</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">μηχανήματα που δεν κατέχω την λογική τους,</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">που εξαρτώμαι από τους εξειδικευμένους,</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">χαμένος στην έρημο, ένας χρήστης. Αυτό. Ένας </font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">σκέτος χρήστης μηχανημάτων.</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">''Πού με πας?''</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Νύχτα, με κομμένο το ρεύμα παντού και</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">έναν φακό στο στόμα, πρέπει να βρω κάπου</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">να κοιμηθούμε απόψε.Στα χέρια μου κρατάω</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">ανθρώπους πια, δεν με παίρνει να τα έχω</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">στις τσέπες και να κατεβαίνω τον δρόμο</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">σφυρίζοντας, γκόμενος και άνετος. Υπάρχουν</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">μάτια που με κοιτάζουν, κόκκινα, έτοιμα για</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">κλάμματα, νυσταγμένα. Πώς διάολο βρίσκεις</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">τον δρόμο?</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">''Πού με πας?''</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Κάποιος σοφός μου είχε πει κάποτε πως</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">πρέπει οπωσδήποτε στο τέλος να έχεις να πεις</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">μια ιστορία.Τουλάχιστον αυτό, μια ιστορία.</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Μαντάρω τα ρούχα μου, ρελιάζω τις λέξεις,</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">πρέπει από κάπου να το πιάσω.Από χρήστης,</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">δημιουργός.Από συνδρομητής, Θεός.Δεν</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">ξέρω ούτε τί ώρα είναι.Πόση ώρα έχει που</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">έχει νυχτώσει και πόσο κρατάει η νύχτα εδώ.</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Αν κοντεύει να ξημερώσει, μπορεί και να</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">αντέξουμε.Αλλά δεν μπορώ να ελπίζω σε αυτό.</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Πρέπει άμεσα να βρω κάπου να κοιμηθούμε</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">απόψε.Ναι, αυτό πρώτο απ΄όλα.Μπορεί να</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">είμαστε τυχεροί.Κάποιοι έφυγαν βιαστικά και</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">άφησαν τα σπίτια τους ανοιχτά και τα ψυγεία</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">στην μπρίζα.</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">''Πού με πας?''</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Δεν ξέρω και πόση μπαταρία έχει ο φακός.</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Σοφία, Νικολέτα, ''αν με αγκαλιάσεις πολύ</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">σφιχτά, θα βγάλει φως ο λαιμός μου'' της λέω.</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Το κάνει.Με τα παιχνίδια γίνεται.Θα νομίζει</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">πως έχω χαλάσει.Πρέπει να σκεφτώ.Χωρίς να</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">σταματήσω να αισθάνομαι.Αλλά επείγει ένα</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">μέρος να βγει η νύχτα.Σαν ιερή αποστολή,να</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">μας παραδώσω στο μέλλον.Άθικτους.</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Το πρωί θα βρούμε κι άλλους.Θα έρχονται</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">από τον ορίζοντα, τις πόλεις, την θάλασσα..</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Θα πλησιάσουμε, θα αρχίσουμε πάλι.Να μια</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">φωτεινή σκέψη!Οι άλλοι.Οι ''σαν κι εμάς''.</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">Σαν αγουροξυπνημένα κουτάβια, με πρησμένα</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">μάτια, έχοντας νικήσει το πιο δύσκολο βράδυ</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">της ζωής μας, θα κηδέψουμε τις απώλειες, θα</font-family:><br />
<font-family: 13px="" 17px="" arial="" font-size:="" line-height:="" roboto="" sans-serif="">πούμε μόνο ένα ''πάμε?'' και θα πάμε..</font-family:>
</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-91280513714680200252015-04-21T16:52:00.000+03:002016-06-24T07:49:23.571+03:00Πάθος;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<font-family: 14px="" 19.3199996948242px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="">"Πάθος , τελικά , είναι ό,τι σου ελέγχει το μυαλό , σου καθορίζει το δευτερόλεπτο , σου προδιαγράφει τις επιλογές , σου ανταριάζει τις μοναχικές σκέψεις...</font-family:></div>
<br />
<font-family: 14px="" 19.3199996948242px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="">Σου κυριεύει τα όνειρα και σου αρθρώνει τα ξύπνια...</font-family:><br />
<font-family: 14px="" 19.3199996948242px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="">Ό,τι ξεφεύγει από σένα , σε ξεπερνά πάντα , ακόμη κι όταν αντιστέκεσαι...</font-family:><br />
<font-family: 14px="" 19.3199996948242px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="">Ό,τι σε κρατά δέσμιό του καταφέρνοντας να σε ελευθερώσει...</font-family:><br />
<font-family: 14px="" 19.3199996948242px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="">Ό,τι σε κάνει να αναπνέεις πιο γρήγορα...πιο δυνατά</font-family:><br />
<font-family: 14px="" 19.3199996948242px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="">Ό,τι σου υγραίνει τα μάτια και σε αφήνει εκεί να κλαις μόνος σου...και μετά να χαμογελάς , εκεί , κρυφά , και μόνος...δεν χρειάζεται κανείς να δει...κανείς δε θα καταλάβει...με κανέναν δε θες να μοιραστείς..." </font-family:><br />
<font-family: 14px="" 19.3199996948242px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif=""><br /></font-family:>
<font-family: 14px="" 19.3199996948242px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif=""><br /></font-family:>
<font-family: 14px="" 19.3199996948242px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif=""><br /></font-family:>
</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-82595136450254389712014-09-03T23:25:00.001+03:002016-01-30T21:34:27.431+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">μπουχτίσαμε...................</font-family:></div>
<wbr style="background-color: white; color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"></wbr><font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana=""></font-family:><font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">.........</font-family:></div>
<br />
<font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">από ρηχές φιλοσοφίες...................</font-family:><br />
<font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">του ποδαριού προβληματισμούς.......</font-family:><br />
<font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">φτηνές δικαιολογίες..................</font-family:><wbr style="background-color: white; color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"></wbr><span class="word_break" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline-block; font-family: "helvetica" , "arial" , "lucida grande" , "tahoma" , "verdana" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"></span><font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">.................</font-family:><br />
<font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">ανέξοδες απαλλαγές.....................</font-family:><wbr style="background-color: white; color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"></wbr><span class="word_break" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline-block; font-family: "helvetica" , "arial" , "lucida grande" , "tahoma" , "verdana" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"></span><font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">...................</font-family:><br />
<font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">..............................</font-family:><font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" sans-serif="" tahoma="" verdana=""><font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana=""></font-family:><span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: "helvetica" , "arial" , "lucida grande" , "tahoma" , "verdana" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">..............................</span><wbr style="background-color: white; color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"></wbr><span class="word_break" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline-block; font-family: "helvetica" , "arial" , "lucida grande" , "tahoma" , "verdana" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"></span><font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">.........................</font-family:><br />
<font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">..............................</font-family:><wbr style="background-color: white; color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"></wbr><font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana=""></font-family:><font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">..............................</font-family:></font-family:><wbr style="background-color: white; color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"></wbr><span class="word_break" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline-block; font-family: "helvetica" , "arial" , "lucida grande" , "tahoma" , "verdana" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"></span><font-family: 14px="" 20px="" arial="" font-size:="" grande="" helvetica="" line-height:="" lucida="" quot="" sans-serif="" tahoma="" verdana="">........................</font-family:><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline; font-family: "helvetica" , "arial" , "lucida grande" , "tahoma" , "verdana" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">.....<br />μπουχτίσαμε........<br />απλή επιβίωση............<br />μετρημένη διαβίωση...................<br />τόσο όσο...........................<wbr></wbr><span class="word_break" style="display: inline-block;"></span>..................<br /><br />μπουχτίσαμε...................<wbr></wbr><span class="word_break" style="display: inline-block;"></span>..<br />ανάσα ..........απλά για την ανάσα...............</span>
</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-81354193529199107192014-04-16T14:49:00.003+03:002015-06-01T15:51:37.914+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span class="">Πώς να</span></div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
πιστέψουν οι άπιστοι τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη? Ξεχνούν πως η ψυχή</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα. Τρομάζεις</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλαβαίνεις πως μέσα μας υπάρχει μια</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου, τρομάζεις ... γιατί δεν</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άνανδρες πράξεις</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
σου, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους. Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
τύχη, μήτε οι άνθρωποι γύρω σου, εσύ μονάχα έχεις, ό, τι και αν κάμεις, ό, τι και</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη. Και ντρέπεσαι τότε να γελάς, ντρέπεσαι να</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
περγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο. Καλά πια καταλαβαίνεις πως</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
αυτή 'ναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο •</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
και να 'ναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει, αν</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε μπορούσε να το μαντέψει:</div>
<div align="center" style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
το αδύνατο γίνεται δυνατό.</div>
<div style="border: 0px; font-family: 'Trebuchet MS', Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. <span class="">Καζαντζάκη «Ο Καπετάν Μιχάλης»</span></div>
</div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-58798113007337700882014-03-30T09:23:00.001+03:002014-03-30T09:23:29.640+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.940000534057617px;">Σε μια έρημο βρίσκομαι. Και σε παρακαλώ, μη με ρωτάς γιατί.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.940000534057617px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.940000534057617px;">Ξέρεις πως είμαι ανίκανη να δίνω εξηγήσεις.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.940000534057617px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.940000534057617px;">Όμως. Απ ' όλα περισσότερο, θέλεις να μάθεις τι μου λείπει;</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.940000534057617px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.940000534057617px;">Το παραμύθι.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.940000534057617px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.940000534057617px;">Το παραμύθι πως μια μέρα θα βρίσκαμε μια όαση μαζί!</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.940000534057617px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.940000534057617px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17.940000534057617px;">Alkuoni Papadaki/Αλκυόνη Παπαδάκη</span></div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-2777804930384501262014-03-09T17:21:00.003+02:002015-06-01T15:42:35.240+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κάντε τα απωθημένα ....έρωτες<br />
και τις φαντασιώσεις ...... πράξεις<br />
Τότε θα δεις τι χρώμα έχει η ζωή<br />
Τότε θα γευτείς τη στιγμή<br />
τότε θα ψιλαφίσεις την αξία της επιλογής<br />
τότε θα οσφριστείς το θέλω και το μπορώ σου<br />
<br />
μέχρι τότε συνέχισε να περνάς τις μέρες σου...<br />
<br /></div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1930910145819412191.post-1033755676627325862014-03-03T11:55:00.001+02:002015-06-01T15:43:18.136+03:00ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/3DhQWJjjySY?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
woolgatheringhttp://www.blogger.com/profile/01385022066185267818noreply@blogger.com0