Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

ΚΑΡΑΒΙ ΜΙΚΡΟ - Φίλιπος Πλιάτσικας

Θα φύγει κι αυτό
θα δεις θα περάσει
σαν καράβι μικρό
που λιμάνι θα πιάσει

Στου άγριους καιρούς
πόσα είδες ναυάγια
πόσες ζωές
και θαύματα άγια

Λιμάνια λευκά
κουκκίδες στο χάρτη
που θέλεις να βγεις
μα κανείς δεν υπάρχει

Καράβι μικρό
που κανείς δε σε ξέρει
και καμία στεριά
δε σου απλώνει το χέρι
Πως σου μοιάζω και γω
όλο όνειρα κάνω
μα τα παίρνει ο Βοριάς
και ποτέ δε τα φτάνω
Καράβι μικρό
που κανείς δε σε ξέρει
και καμία στεριά
δε σου απλώνει το χέρι

Θα φύγει κι αυτό
θα δεις θα περάσει
σαν καράβι μικρό
που λιμάνι θα πιάσει

Στην πλώρη μπροστά
κι αν είδες ναυάγια
θα δεις και στεριές
και θαύματα άγια

Λιμάνια λευκά
κουκκίδες στο χάρτη
που θέλεις να βγεις
μα κανείς δεν υπάρχει

Καράβι μικρό
που κανείς δε σε ξέρει
και καμία στεριά
δε σου απλώνει το χέρι
Πως σου μοιάζω και γω
όλο όνειρα κάνω
μα τα παίρνει ο Βοριάς
και ποτέ δε τα φτάνω
Καράβι μικρό
που κανείς δε σε ξέρει
και καμία στεριά
δε σου απλώνει το χέρι

Πως σου μοιάζω και γω
όλο όνειρα κάνω
μα τα παίρνει ο Βοριάς
και ποτέ δε τα φτάνω

Καράβι μικρόjavascript:void(0)
για που ταξιδεύεις
και πόσες φορές
στεριά αγναντεύεις

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας & Γιώργος Μαλαμούσης
Μουσική: Λευτέρης Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Φίλιππος Πλιάτσικας

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

ΕΝΑ ΔΩΡΟ

Μου λείπει
να νομίζω ότι η φιγούρα που πέρασε
είναι εκείνη , η γνωστή.
Μου λείπει
η προσμονή της στιγμής , της λέξης , της ματιάς ,
του τυχαίου αγγίγματος .
Μου λείπει
η "αποκρυπτογράφιση" των σημαδιών.
Μου λείπει
η 'κατάληψη" στο μυαλό μου ,
η "αιχμαλωσία" των ματιών μου.

Μου λείπει
να νιώθω "άβολα".
Μου λείπει
η απώλεια του "καθωσπρεπισμού" μου.
Μου λείπει
η αίσθηση του "αρχοντικά".
Μου λείπει
να ξανακούσω το "κοίταξέ με στα μάτια και πες το".

Μου λείπει
να παίρνω αποφάσεις "σίγουρες"
που να μην μπορώ να κρατήσω.
Μου λείπει
να παλεύω με ό, τι
δεν θα ήθελα ποτέ στ' αλήθεια να νικήσω.
Μου λείπει
η υπέρβαση των "μπορώ" μου.
Μου λείπει
να συνθλίβομαι ανάμεσα στα "αδιάλακτα πρέπει" και στα "αλύτρωτα θέλω μου"

Μου λείπει
ο κόμπος στο στομάχι.
Μου λείπει
το τρέμουλο στα χέρια , στη φωνή.
Μου λείπει
ο ανήσυχος ύπνος.
Μου λείπει να να δω για ακόμη μια φορά
δυο μάτια φλογισμένα στο σκοτάδι.
Μου λείπει
να περιδιαβώ με τις άκρες των δακτύλων μου
το σχήμα μιας "πανταχού παρούσας απουσίας".

Μου λείπει
ό, τι για λίγο μόνο κατάφερα να αγγίξω.
Μου λείπει
ό, τι ποτέ πραγματικά , ολοκληρωτικά δεν είχα ποτέ.
Μου λείπει
ό, τι ποτέ δεν θα με άφησα να γευτώ.
μου λειπει να δω πάλι την ψυχη μου να πλημμυρίζει
και απροστατευτει να πνίγεται (επιτέλους).

Μου λείπει μια θύελλα.

Μου λείπει ένα λάθος.

Αχ , πάλι αλλού;
πάλι σ΄αλλον κόσμο;
πάλι σε λάθος κόσμο;

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

ΕΞΟΡΙΣΤΗ ΨΥΧΗ - Federico Garcia Lorca

Πες μου αν χιονίζει στον παράδεισο,
και οι ψυχές και αυτές μήπως κρυώνουν..
Πες μου μήπως έχουνε παράξενη,περίεργη μορφή..
Κάποτε ήταν άνθρωποι,
μα τώρα από ψηλά σαν να βουρκώνουν...
Νόμιζες και νόμιζα πως ήταν μια βροχή.

Βλέπουνε τον κόσμο από ψηλά,
προσεύχονται και κλαίνε.
Με δάκρυα καυτά,ποτίζουνε την γη.
Ψάχνουνε για αυτούς που αγαπήσαν,
πριν να φύγουν,
πώς θά'θελαν ξανά να ήτανε μαζί...

Κι απορούν μ'όσα βλέπουν,που νωρίς σκοτεινιάζει,ξημερώνει αργά...
Με μορφή πεταλούδας,στο δωμάτιο μπαίνουν,και τις νιώθουμε κοντά.
Τραγουδάνε τις νύχτες,πίσω από έναν καθρέφτη,μας κρατούν συντροφιά,
κι όταν πλέον χαράξει,στον παράδεισο βάζουν,τα χρυσά τους φτερά...


Πες μου και για μένα στον παράδεισο,
αν έχουνε κρατήσει κάποια θέση...
Πες μου και εγώ αν θ'ανεβώ,εκεί ψηλά..
Τι άμα χιονίζει και εκεί,εμένα θα μ'αρέσει.
Κουνώντας τα φτερά,θα βρίσκω ζεστασιά...

Πες μου άμα ξέρεις μια ψυχή,
για μένα που ρωτάει....
Νιάστηκε κανείς το πώς απέμεινα εδώ?
Έρχεται κανείς τις νύχτες?τραγουδάει?
(μα πίσω απ'το σπασμένο μου καθρέφτη είμαι εγώ...)

Τραγουδάω για μένα,πίσω από έναν καθρεφτη,και δακρύζω κρυφά,
σαν ψυχή ταξιδεύω,και λιμάνια περνάω,ψάχνοντας μια συντροφιά...
Στον παράδεισο ξέρεις,δεν με δέχτηκαν φίλε,με ξανάστειλαν στη γη...
Τις φωνές τους ακούω,με οργή με καλούνε "Εξόριστη Ψυχή"....

ΨΥΧΗ ΦΕΥΓΑΤΗ - Federico Garcia Lorca

Στίχοι: Federico Garcia Lorca
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Πασχάλης & Μάνος Κατράκης ( Ντουέτο )

Δε σε γνωρίζει ο ταύρος κι η συκιά
Τ’άλογα, τα μυρμήγκια του σπιτιού σου
Δε σε γνωρίζει η νύχτα και τ’αγόρι
Γιατί είσαι πια νεκρός, νεκρός για πάντα

Δε σε γνωρίζει η πέτρα η πλαγιασμένη
Το μαύρο ατλάζι μέσα του που λειώνεις
Δε σ γνωρίζει η μνήμη σου η σβησμένη
Γιατί είσαι πια νεκρός, νεκρός για πάντα
Χινόπωρο θα’ρθεί με σαλιγκάρια
Σταφύλια ομίχλης, όρη αγκαλιασμένα
Όμως κανείς δε θα σε ιδεί στα μάτια
Γιατί είσαι πια νεκρός, νεκρός για πάντα

Γιατί είσαι πια νεκρός, νεκρός για πάντα
Σαν όλους τους νεκρούς εδώ στη γη
Σαν όλους τους νεκρούς που λησμονιούνται
Με τα σκυλιά τα ψόφια στοιβασμένοι

Κανείς δε σε γνωρίζει πια. Μα εγώ σε τραγουδάω
Γι’αυτούς που θα’ρθουν τραγουδώ τη χάρη κι ομορφιά σου
Τη μεστωμένη γνώση σου, του νου τη φρονιμάδα
Τη δίψα σου για θάνατο, τη γέψη των χειλιών σου
Τη θλίψη που είχε μέσα της η γελαστή χαρά σου

Χρόνια θ’αργήσει να φανεί αν θα φανεί ποτέ του
Τέτοιος καθάριος ζωντανός, ζεστός Ανδαλουσιάνος
Την αρχοντιά του τραγουδω με λόγια που στενάζουν
Κι έν’αεράκι πού’κλαιγε στα λιόδενδρα θυμάμαι

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

My Heart Will Go On ('Titanic' Theme song)

Every night in my dreams
I see you, I feel you
That is how I know you go on.

Far across the distance
and spaces between us
You have come to show you go on.

Near, Far,
wherever you are,
I believe that the heart does go on.

Once more, you opened the door
And you're here in my heart,
and my heart will go on and on.

Love can touch us one time
and last for a lifetime
And never let go till we're gone.

Love was when I loved you,
one true time to hold on to
In my life we'll always go on.

Near, far,
wherever you are,
I believe that the heart does go on.

Once more, you opened the door
And you're here in my heart,
and my heart will go on and on.

You're here, there's nothing I fear
And I know that my heart will go on.
We'll stay, forever this way
You are safe in my heart

and my heart will go on and on.