Κυριακή 23 Μαΐου 2010

ΖΗΤΩ ΤΑ "ΛΑΘΗ"!!!

Αυτά , που κάναμε
που μας πόνεσαν ,
μας έκαναν κάποια στιγμή να υποφέρουμε ...
αλλά που πάντα θα ξανακάναμε!

Όσα απερίσκεπτα ακολουθήσαμε ,
όσα συνειδητά επιλέξαμε ,
όσα μας αδίκησαν ,
όσα μας πρόδωσαν ,
όσα στα μισά του δρόμου μας εγκατέλειψαν...
αλλά που πάντα θα ξανακάναμε!


Αυτά , που μπορεί εξ΄αρχής να βλέπαμε πόσο λάθος ήταν ,
που δεν μπορέσαμε ποτέ όμως να σταματήσουμε ,
που ακολουθήσαμε τυφλά ,
κι ας ακούγαμε φωνές νη μας λένε "μη" ,"τι κάνεις",
"δεν είναι για σένα αυτά" , "δεν σου αξίζουν"....
αλλά που πάντα θα ξανακάναμε.

Ζήτω τα λάθη που μας υπενθύμησαν κάποια στιγμή ότι ακόμη αναπνέουμε ,
που μας ξανάφεραν φτερουγίσματα στην καρδιά ,
που ξαναέκαναν τα πόδια μας να τρέμουν ,
που ξανακάρφωσαν στα μάτια μας στο ίδιο σημείο του δρόμου ,
που έδιωξαν τον ύπνο μας τα βράδυα ,
που έκαναν το στρώμα μας αβάσταχτο ,
που έκαναν το μαξιλάρι μας τον καλύτερο εξομολόγο ,
που ξεκλείδωσαν τον ασκό των συναισθημάτων μας
κι αυτά μας πλημμύρισαν , και μας πότισαν ,
και μας δρόσισαν , και μας ξεδίψασαν ,
και γέμισαν με δάκρυα τα μάτια μας ,
με όνειρα το μυαλό ,
με προσμονή τα χέρια ,
με δίψα τα χείλη ,
με εκείνη την κρυφή , την ανείπωτη ,
την κολασμένη , την σιωπηλή , την απόλυτα δική μας χαρά ,
όλη την ύπαρξή μας...

Ζήτω τα λάθη που μας έβαλαν να ξανασκεφτούμε τις αντοχές μας ,
τα μπορώ μας , τα όριά μας...
Αυτά που έκανα τα "πια" μας ...γίγαντες!
Ζήτω τα λάθη που μας έκαναν να φοβηθούμε,εμάς,τον εαυτό μας ,
το πόσο μακρυά θα μπορούσε ή δεν θα μπορούσε ποτέ να φτάσει.
Ζήτω τα λάθη που ξανάφεραν στο προσκήνιο της ζωής μας την ζυγαριά
και πάνω της αποθέσαμε παλιά και νέα δεδομένα , παλιά και νέα κεκτημένα.
Ζήτω τα λάθη που δεν άφησαν την ζυγαριά να γύρει ούτε από την μια
ούτε από την άλλη μεριά...
αν και πάντα το ξέραμε αυτό οτι έτσι θα είναι...
αν και πάντα ξέραμε και το μετά...

ΖΗΤΩ τα λάθη που μας ξαναθύμισαν
πως είμαστε ακόμη ζωντανοί

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

ΤΩΡΑ...ΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΘΥΜΑΜΑΙ

ΠΟΝΑΕΙ...
ΠΟΛΥ...
Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΝΕΦΙΚΤΟΥ...
ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΜΕΝΟΥ...
Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ...
ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ!!!
ΑΛΟΙΜΟΝΟ!!!
ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ!!!
Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ!!!
Η ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ!!!
ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ!!!!
ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ ΠΟΤΕ!!!
ΟΥΤΕ ΔΥΝΑΤΑ , ΟΥΤΕ ΨΥΘΙΡΙΣΤΑ!!!
ΠΟΝΑΕΙ!!!
ΠΡΕΠΕΙ !!!
ΤΩΡΑ!!!
ΟΧΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ....ΤΩΡΑ!!!
ΝΑ ΓΙΑΤΡΕΥΤΕΙ...Η ΥΠΑΡΞΗ!!!
Η ΚΑΛΑ - ΑΛΟΙΜΟΝΟ- ΣΥΓΚΕΚΑΛΛΥΜΕΝΗ...
ΠΡΕΠΕΙ...!!!

ΑΛΛΑ ΚΙ ΕΣΥ ΦΟΒΗΘΗΚΕΣ ΝΩΡΙΣ!!!!!!!!!!
ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΣΟΥ;;;;;;
Η ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΟΥΣ;;;;;
ΚΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΦΥΓΑ ΠΟΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ , ΑΠΟ ΕΚΕΙ , ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΕΠΕΙ....
ΜΟΝΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΦΤΕΡΟΥΓΗΣΕ...
ΠΑΝΤΑ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ...
ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ...

ΠΡΕΠΕΙ...
ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΩ.....
ΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ...
ΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ!!!!!!!!!
ΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ....

ΧΑ ! ΧΑ ! ΟΣΟ ΤΗ ΘΥΜΑΜΑΙ........