Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

ΜΗΠΩΣ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ;;;;;;;;

Το να μοιράζεσαι με κάποιον την αχαλίνωτη φαντασία και τα όνειρα σου, νύχτα αργά, χωρίς να σε καρτέρει η απάντηση και η κριτική περί ορθού και εφικτού των ονείρων σου άρα και να δικαιολογείτε έτσι ο λόγος για τον οποίον γίνονται ;

Το να ονειρεύεσαι γιατί αλλιώς θα σου λείψει το οξυγόνο , θα...... πονάει το μυαλό σου;

Η τρυφερότητα στην καθημερινότητα , έτσι απλά χωρίς λόγο ιδιαίτερο , επειδή ίσως ο άλλος φαντάζεται πως ίσως σου χρειάζεται, επειδή κάποιος ξέρει ότι σου λείπει , επειδή έτσι γουστάρει να σου φέρεται , επειδή απλά έτσι είναι η ψυχή του……ξεχειλίζει από αισθήματα και άφοβα στα προσφέρει;

Ένα άγγιγμα έτσι τυχαία , όχι όταν πρέπει, όταν χρειάζεται , όταν είναι απαραίτητο , σαν καθήκον , απλά όταν περνάς και τον αγγίζει ο ίσκιος σου , το άρωμά σου , η αύρα σου;

Τα δυνατά γέλια, χωρίς τον φόβο για το κακό που σίγουρα θα έρθει μετά να σε βρει;

Η απόλυτη μοναξιά σου; Κάνεις καλή παρέα με τον εαυτό σου και τα δάκρυα που συχνά πυκνά σε επισκέπτονται , έστω και χωρίς εμφανή λόγο. Aπλά καθώς κυλούν σε λυτρώνουν.

Το να σταματήσεις να κοιτάζεις πίσω σου , στο παρελθόν; Υπάρχουν μερικά κομμάτια του που ακόμη πολύ σε πονάνε………Kάποια στιγμή μήπως θα πρέπει πια να τα προσπαράσεις , να τα αφήσεις πίσω σου;

Να σταματήσεις να κοιτάζεις γύρω σου; Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που πολύ σε πληγώνουν ενδιαφερόμενοι μόνο για τον ακριβό εαυτό τους ή γνωρίζοντας το απόλυτο σωστό ή απλά ξεχνώντας τι τους έχεις κατά καιρούς δώσει. Γιατί να ασχολείσαι μαζί τους πια; Αρκετά.......

Το να καταφέρεις να μιλήσεις χωρίς ντροπές , χωρίς αναστολές , σε κάποιον ακριβό , μετά από κάποιο σαββατόβραδο απόλυτης μοναξιάς που βίωσες όμως με πολλούς ανθρώπους "παρέα"; Να τα καταφέρεις, επιτέλους, να πεις τις σκέψεις σου και να μην μείνεις ακόμη μια φορά στα λίγα, στα ανώδυνα και ακίνδυνα;Εξάλλου και να μιλήσεις τι περιμένεις να συμβεί; Ποιά αλλαγή , ποιά συντέλεια του κόσμου;

Να ξεπεράσεις τον εαυτό σου ; Όλα αυτά που σε κατατρώνε , που σε κυνηγάμε , που σε ακολουθούνε χρόνια τώρα, που γίνονται τροχοπέδη για σένα.Κάποια δεσμά είναι για να σπάνε και δεν είναι τόσο δύσκολο να αρθούν αρκεί καποια στιγμή να πάρεις την απόφαση να προσπάθήσεις.Τότε τα πράγματα θα δείς δεν ειναι καθόλου όπως τα φανταζόσουν.

Να κοιτάξεις αυτούς που είναι πραγματικά δίπλα σου , αυτούς που σε στηρίζουν χρόνια τώρα , στα δύσκολα και στα εύκολα , στα πάνω σου και στα κάτω σου.Μήπως έχεις καιρό να κοιτάξεις στα μάτια και να ασχοληθείς με φίλους και συντρόφους;

Ένα παραμύθι να κάνει την μονότονη , ανιαρή , ευθεία και μερικές φορές σκληρή πραγματικότητα πιο όμορφη ή το να πολεμήσεις για μια πραγματικότητα τόσο όμορφη σαν παραμύθι;
.
.
.
.
.
Για ο,τιδήποτε άλλο νομίζετε ότι σας λείπει , απλά αφήστε ένα σχόλιο και ανώνυμα (φυσικά) θα δημοσιευτεί

Δεν υπάρχουν σχόλια: