ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ ΠΑΛΕΥΟΥΝ

Ο ένας κλείνει όλα αυτά με τα οποία έχουμε ζυμωθεί χρόνια τώρα.
Αρχές, αξίες, πρότυπα συμπεριφοράς, τα «καθώς πρέπει»,η θέση μας στην κοινωνία, απόλυτη τάξη, μέτρο, προγραμματισμός, αναστολές, συμφωνίες που πρέπει να τηρούνται μια ζωή αφού δόθηκαν.....κάποτε , χαρά, ευτυχία, τρυφερότητα, φροντίδα , έννοια, προσφορά ανιδιοτελή, αγάπη σίγουρη και σταθερή, ένα ακλόνητο και ποθητό στήριγμα, όνειρα με σαφή αρχή και ευτυχές αλλά τόσο .....προβλέψιμο τέλος, φιλιά όταν χρειάζονται, αγγίγματα όταν πραγματικά τα έχεις ανάγκη, ήλιο και απόλυτο καθαρό φως, έρωτα γνωστό και αθώο και γλυκό,χρώμα λευκό. Είναι ένας κόσμος στον οποίον μπορείς να πορευτείς με κλειστά μάτια χωρίς τον φόβο να χαθείς, να πέσεις , να πληγωθείς. Ένας κόσμος στον οποίον πάντα ξέρεις τι, πού και πώς θα το βρεις, ξέρεις ότι δεν θα υπάρχουν διλήμματα, ότι θα ακούσεις αυτό που πρέπει την ώρα που πρέπει, με ευχάριστες αλλά «γνωστές» και αναμενόμενες εκπλήξεις, που ξέρεις πάντα ποιός υπάρχει δίπλα σου και πόσο ισχυρό στήριγμα είναι αυτό , που ξέρεις πως όλα και όλοι θα είναι εκεί όταν τα έχεις ανάγκη.Είναι ένας ολόκληρος και πλήρης κόσμος. Ένας κόσμος ακριβός και πολύτιμος.Ένας κόσμος σταθερός και προβλέψιμος.'Ενας κόσμος που πάλεψες να αποκτήσεις ή που πολλοί θα αγωνιζόταν για να βρούν.
Ο άλλος κόσμος είναι όλα αυτά που καρφώνονται στο μυαλό μας πεισματικά και μένουν εκεί ακόμη και όταν προσπαθείς απεγνωσμένα να τα διώξεις.Είναι εκεί από τα χρόνια της νιότης μας συνήθως και αν τότε δεν κατακτηθούν μένουν εκεί....... για χρόνια μετά.
Είναι ό,τι δεν μπόρεσες να κυνηγήσεις λόγω ανωριμότητας , συγκυριών, συμβουλών μεγαλύτερων που «αυτοί ξέρουν και εσύ θα …………δεις πόσο σωστοί θα αποδειχθούν», γιατί δεν σ’ είχαν μάθει να τρέχεις πίσω από ένα όνειρο, δεν σε είχαν μάθει να απαιτείς από την ζωή, γιατί δεν ήξερες πως η ζωή δεν τελειώνει σε αυτό που ζούμε αλλά σε αυτό που δικαιούμαστε. Είναι ό,τι ονειρεύτηκες από παιδί , κρυφά και μόνος και το ξέρεις μόνο εσύ και ίσως κάποιος πολύτιμος φίλος.Είναι ό,τι κάνει τα μάτια σου να δακρύζουν τις νύχτες που ταξιδεύεις μόνος.Ό,τι προσπάθησες να πιάσεις αλλά αυτό το .....έβαλε στα πόδια. Είναι ό,τι λείπει απο την ψυχή σου αλλά σου έχουν μάθει να πιστεύεις την παρηγοριά πως ό,τι αξίζει ο καθένας, η ζωή αργά ή γρήγορα θα του το δώσει.........κι αν όμως είναι πολύ αργά; Ο κόσμος αυτός έχει ένταση , αβεβαιότητα, απαισιοδοξία και ελπίδα, φόβους.Εκεί που σε πλημμυρίζει η χαρά σε πνίγει η απογοήτευση , απόλυτη σιωπή και τρανταχτά γέλια, έχει ερινύες φοβερές που σε κατατρώνε, έχει αγώνα, μάχες με ό,τι κουβαλάς, τύψεις που θες κι άλλα, που είσαι ανικονοποίητος , αναστολές – αλυσίδες, στοιχήματα με τον εαυτό σου, όνειρα δίχως όρια, αχαλίνωτη φαντασία, απρόσμενες εκπλήξεις, μοναξιά που σε τρελλαίνει , έλλειψη που κάνει το κορμί σου και πονάει , εξάψεις , ανεπαίσθητα και μόνο τυχαία αγγίγματα, τρυφερότητα στην καθημερινότητα, πάθη τυραννικά μπροστά στα οποία μπορεί να νιώθεις μικρός και λίγος για να τ’ ακολουθήσεις και να τα ζήσεις, πανσελήνους, χρώμα κόκκινο.

Δυο κόσμοι μέσα μου παλεύουν………
Ξέρω ποιος θέλω να νικήσει……..
Ξέρω ποιος θα νικήσει……….