Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ......;

Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου
για να ξεφύγω από την γη που γερά με κρατά,
για να πετάξω πέρα από το μυαλό μου,
για να πάψω ν΄ ακούω , όσα χρόνια τώρα
με έχουν τάξει οπωσδήποτε να φρονώ,
για να βρεθώ σε τόπους που θα είμαι αυτή που θέλω
και όχι αυτή που πρέπει ή που προσδοκούν να είμαι ,
για να ταξιδέψω σε μέρη ήρεμα και όμορφα
γεμάτα γαλήνη, τρυφερότητα ,ψυχική επαφή,
ευλογία της σάρκας, ηδονής ψυχής και σώματος ….
………………………………………………………
Βλέπω μπροστά μου την ίδια εικόνα……..
…………………………………………….
Ένα σούρουπο, προς το βράδυ,
μπροστά σε μια απέραντη θάλασσα
που έχει αρχίσει να γίνεται μωβ ,
με το μονότονο τραγούδι των κυμάτων της
να πλημμυρίζει τ’ αυτιά μου,
με την υγρή της ανάσα να κολλάει πάνω μου,
με το αεράκι της να καθαρίζει το μυαλό μου,
με την αλμύρα της να θεραπεύει τις πληγές της ψυχής μου.
Στέκομαι λοιπόν εκεί, κοιτώντας την ,ζηλεύοντάς την
και αγαπώντας την.
Λατρεύοντας την ελευθερία της να αυτοδιατίθεται,
την δύναμη της να πετυχαίνει ό,τι θέλει,
να επιβάλλεται ακόμη και στα βράχια,
την ικανότητά της να κυριεύει,
να μαγεύει , να μαγνητίζει , να υποδουλώνει με τα μυστήριά της.
Να κλείνει μέσα στην αγκαλιά της όποιο πλάσμα της αρέσει.
Να ερωτοτροπεί με όποιο γεροδεμένο παλικάρι προσπαθεί να της αντισταθεί,να την νικήσει.
……………………………………………………………………………..
Στέκομαι λοιπόν εκεί μπροστά της ,
όταν ξάφνου ένα χέρι μ’ αγκαλιάζει από τους ώμους.
Ένα χέρι δυνατό , σίγουρο, που δεν φοβάται, που δεν τρέμει, που είναι έτοιμο να σε ταξιδέψει σε τόπους μακρινούς ,
Έτοιμο να σου χαρίσει όσα ποτέ με λόγια δεν έχει προσπαθήσει να σου τάξει,
Έτοιμο να σε οδηγήσει εκεί που το μυαλό σταματάει,
Εκεί που η αρμονία των ψυχών
δεν θέλει περιττές εξηγήσεις για να γίνει πληρότητα,
Εκεί που τα λόγια δεν υποκαθιστούν -ούτε καν προσεγγίζουν-
ό,τι υπέροχο από καιρό ο καθένας έχει ονειρευτεί,
Εκεί που τα βουβά φιλιά του, καλύπτουν
τις χίλιες φωνές που φτάνουν στ’ αυτιά σου,
Εκεί που τα ταξίδια των χεριών δεν τα σταματάνε οι Αναστολές,
Εκεί που και οι Ερινύες σιωπούν και κοκκινίζουν μπροστά στην ζητούμενη και οφειλόμενη ηδονή,
Εκεί που τα κορμιά βρίσκουν μόνα τους τον δρόμο τους,
Εκεί που ψιθυρίζεται μόνο η ικεσία...."σε θέλω τόσο τυρρανικά.....",
Εκεί που η Κορύφωσή έχει το φως της πανσελήνου,
που από ψηλά, θα ζηλεύει………….
………………………………………………………….
Όνειρο; Απλά ένα όνειρο;
Γι’ αυτό τα λένε όνειρα………….
Γιατί σπάνια ή σχεδόν ποτέ γίνονται πραγματικότητα……………………
είτε γιατί δεν ανταμώνουν ποτέ οι ταιραιστές υπάρξεις,
είτε γιατί ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος πάντα,
είτε γιατί δεν έχουμε την δύναμη να κυνηγήσουμε και
να διεκδικήδουμε το πολυπόθητο όνειρο,
είτε γιατί απλά και όταν έρθει
δεν έχουμε την δύναμη να το ζήσουμε,
δεν έχουμε την τόλμη να παρασυρθούμε......
Ίσως έτσι να είναι και καλύτερα, τα έχεις πάντα στην ψυχή και στο μυαλό σου
όπως τα έχεις πλάσει εσύ,
χωρίς τον φόβο να ξεφτίσουν , να χαλάσουν ,
να κακοπέσο
υν , να πονέσουν………..
Μένουν πάντα όνειρα...........
μένουν πάντα νεκρά.............

Όταν όμως το "μοναδικό" χέρι σε αγκαλιάσει
και νιώσεις το σκίρτημα και την ακατανίκητη λαχτάρα στην καρδιά
και την απόλυτη φλόγα και ηδονή στο κορμί σου
και γίνει το κλειδί που ανοίγει κάθε ανήλιαγη σπηλιά της ψυχής σου
και ελευθερώνει έτσι κάθε απόκρυφη σκέψη χωρίς ντροπή ,
χωρίς δεύτερο ζύγιασμα,
με απόλυτη ελευθερία,
σαν κάτι φυσικό,
τότε απλά το όνειρο δεν το αφήνεις να σου φύγει,
δεν το ριψοκινδυνεύεις παρά τους Πειρασμούς,
δεν το συγκρίνεις με καμιά Σειρήνα στην ζωή σου,
δεν αφήνεις κανέναν Δήμιο να στο νεκρώσει,
απλά το κρατάς................σε όλον τον δρόμο...........
για μια ζωή.............

Δεν υπάρχουν σχόλια: