ΜΗ ΘΑΒΕΙΣ ΤΟ ΟΞΥΓΌΝΟ ΣΟΥ!!!

Προσπαθώ να σε σκοτώσω
Προσπαθώ να σε θάψω για πάντα
προσπαθώ να σε δίωξω
.........................
όσο πια μακρυά
όσο πιο βαθιά
όσο πιο άγρια

Ξέρω ότι θα τα καταφέρω

Ήδη έχω αρχίσει να ξεχνώ
πως είναι εκείνη η γροθιά στο στομάχι...
εκείνη η καρδιά που νιώθεις ότι θα την ακούσουν όλοι...
εκείνη η τρέλα που δεν σε αφήνει ούτε νύχτα να ησυχάσεις
ούτε μέρα να ξεφύγεις ...
εκείνη η ανατριχίλα που σε εξωθεί να κάνεις πράγματα με τα οποία απλά επιβεβαιώνεις το γεγονός ότι καρδιά και σώμα και μυαλό δεν τα πάνε πάντα καλά μεταξύ τους!!!!

Ήδη έχω αρχίσει να σπαταλίεμαι...
Ήδη έχω αρχίσει να πνίγομαι...
Ήδη έχω αρχίζει να κοιτάζω από μακρυά την ζωή μου...
όπως παλιά...

Είμαι σίγουρη όμως ...
θα τα καταφέρω...

Έχω μια απίστευτη δεξιότητα στο να θάβω ό,τι μου αρέσει
ό,τι με γεμίζει,
ό,τι με ζει...
τα όνειρά μου!!!

Θα τα καταφέρω λοιπόν

Το μόνο που με τρομάζει είναι πως ό,τι θάβεις γίνεται για πάντα δικό σου
και πως όλα τα θαμένα όνειρα κάποια στιγμή θα ζητήσουν δικαίωση....
έστω κι αν έχει περάσει καιρός
έστω και αν σε είχε επισκευτεί η ευτυχία μέσα σ' αυτόν τον καιρό
έστω και αν κάποιες φορές πραγματικά τα είχες ξεχάσει...
Αυτά θα ξυπνήσουν και θα σε βάλουν να αντιμετωπίσεις
και τους φόβους σου και τις ανησυχίες σου και τις δειλίες σου και τα άλλοθί σου και τις φτηνές σου δικαιολογίες ....που τα έθαψες ζωντανά με τα ίδια σου τα χέρια!!!

Και τότε ποιος θα με γλιτώσει από το ξαναξύπνημα;
Ποιος θα με γλυτώσει από τις αναμνήσεις;
Ποιο άλλοθι θα αντέξει την κρίση και τα θέλω που θα φωνάζουν;
Ποια ηθική θα σιωπήσει την ψυχή;
Ποια καθώς πρέπει κοινωνία θα πείσει το μυαλό ότι ορθώς έπραξε;
Ποιος θα με γλιτώσει από μένα;;;;