Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΤΕΧΩ ...

Είναι μέρες που δεν με μπορώ.
Δεν με ανέχομαι.
Δεν με αντέχω.
Με απεχθάνομαι.
Με διώχνω.

Για ό,τι κάνω και γι΄αυτά που δεν θα καταφέρω ποτέ.

Για όσα αντέχω και για όσα δεν καταφέρνω να αντιμετωπίσω.

Γι αυτό το συναίσθημα που με κατατρώει κάθε φορά πως αυτό το όνειρο επιτέλους θα το πετύχω και τελικά έρχεται για ακόμη μια φορά η νέα πλάνη να είναι χειρότερη της προηγούμενης.

Γι αυτή την πικρή αίσθηση της ανικονότητας που έρχεται και ριζώνει ώρες ώρες στο κεφάλι μου και με κουρελιάζει.

Δεν με αντέχω να θέλω και να μην έχω την αντοχή να κάνω αυτό που τόσο θέλω και να ξέρω πως όσο το αφήνω φεύγει .... η κλεψύδρα έχει ήδη γυρίσει ανάποδα.

Για αυτό που αφήνομαι , και χάνομαι τελικά , σε εκείνη την χαραμάδα που άφηνε λίγο φως...τόσο λίγο όμως...
και εγώ παρά το τόσο λίγο...έτρεξα πάλι
και συγχώρεσα πάλι....
και ξέχασα πάλι...
και κάηκα πάλι , όπως αυτά τα ανόητα της νύχτας ζωίφια που μαγεύονται από το φως και πετούν γύρω του και καίγονται τελικά από αυτό που τα μαγνήτισε ,που τα τράβηξε , που τα συγκίνησε....
και το ήξερα...

Δεν με αντέχω που θέλω την διαδρομή αλλά δεν αντέχω το μετά της διαδρομής...το τέλος της...το απόλυτο κενό...
Μπα!!ούτε την ίδια διαδρομή μάλλον δεν μπορώ γιατί όσο υπέροχη και να είναι με κατατρώει η αγωνία για το άσχημο που δεν μπορεί , σίγουρα , σε μένα, θα έρθει...δεν με έχει ξεχάσει άλλωστε και ποτέ....

Γι αυτό το ατέλειωτο και άνευ όρων δόσιμο ...σε όλους και σε όλα ...εξ' ολοκληρου...καταστροφικά...αυτοκαταστροφικά...

Γι αυτά τα αθεράπευτα και οδυνηρά πλέον ταξίδια του μυαλού μου.

Γι την αίσθησή μου ότι είμαι ξένη σε ένα κόσμο χωρίς συναίσθημα , από αλλού και για αλλού.

Δεν με αντέχω.

5 σχόλια:

Sunny είπε...

:( Σε νιώθω.... Τέτοιες ώρες δεν με χωράει όχι ο τόπος το ίδιο μου μου το σώμα... Και αυτή η νύχτα είναι μια απο αυτές τις στιγμές....
Ας κάνουμε όμως υπομονή! Όλα περνούν!
Να εισαι καλά... Καλή εβδομάδα!

woolgathering είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο...
'Ολα περνάνε ...
Εμείς μόνο δεν αλλάζουμε τελικά ποτέ όσο κι αν κάποιες φορές αγωνιζόμαστε γι αυτό.Ίσως γιατί στην πραγματικότητα δεν "μας αντέχουμε" αλλιώς ή γιατί δεν ξέρουμε πως να το διαχειριστούμε αυτό το "αλλιώς".
Και αυτή η νύχτα!!!!!!!!!
Τι ηθελημένο μαρτύριο!!!
και σωτήριο μαρτύριο!!!!

Αριάδνη είπε...

Γι αυτό ΜΕ ΑΛΛΑΖΩ!!!

Καλυψώ είπε...

"Τα λένε χαμένα παιδιά
αν τα δείτε
μην τους πείτε σε αγαπώ
Πείτε τους αντίο.
Δεν έζησαν ποτέ
σε αυτόν τον κόσμο
και αν έζησαν
ο κόσμος δεν τα αγάπησε ποτέ.."

ΚΑΛΥΨΩ..

Καλως σε βρηκα..

woolgathering είπε...

Ναι...μην τους πείτε σ΄αγαπώ...
Τους είναι τόσο δύσκολο να πιστέψουν αυτό που έχουν απόλυτη ανάγκη...

Κι αν τους το πείτε κάντε το πολλές φορές και δυνατά και φωναχτά και κραυγαλέα....μηπως επιτέλους και πεισθούν...