Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Ο,ΤΙ ΠΕΦΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ

Ανταριάζεται η ψυχή μου…
Ξεσηκώνεται τόσο εύκολα , ώρες – ώρες , και απογειώνεται και πνίγεται στην εφορία μιας στιγμής και πετάει και χάνεται στον ενθουσιασμό της χαράς που κύλησε και έπεσε από την τσέπη σου και έφτασε ως εμένα…
Κύλησε και έπεσε , γι’ αυτό ήταν όπως την ήθελα εγώ , της ψυχής μου , του κεφιού μου ….οι στιγμές χαράς που ηθελημμένα θες να μου χαρίζεις είναι όπως τις θες εσύ…
στα δικά σου μέτρα...στα δικά σου θέλω…
περιχαρακωμένες από τα «μπορώ» σου…ξεκάθαρες….χωρίς περιθώρια για φαντασίες , όνειρα , και «παρερμηνείες»…
τόσο απόλυτα κομμένες στα μέτρα σου κι ας τις προορίζεις για μένα , δήθεν….
Είναι τόσο ξένη για μένα αυτή η δοσμένη σου χαρά…την γεύομαι για χάρη σου…
Έχει τόσο εγωισμό και ώρες – ώρες , τόσο φόβο…
Κι αν κάποια στιγμή παρασυρθείς , είναιτότε , όλα αυτά που δίνεις χωρίς να καταλαβαίνεις ( ίσως – δεν ξέρω ) τόσο απόλυτα δικά μου!!!
όταν χαλαρώσεις και αφεθείς άφοβα στο παιχνίδι των δικών μου λέξεων είναι τόσο γενναιόδωρα όλα αυτά που μου αφήνεις στα πόδια μου …
όταν δεν φοβάσαι εμένα είναι, τόσο πλούσια αυτά που κάνεις…
Μην φοβάσαι λοιπόν, ξέρω…
Και τα όρια και τα περιθώρια και τις αντοχές και τις δυνατότητες
Απλά η ψυχή μου θέλει όνειρα για να τραφεί...
Πρέπει να πετάξει για να ανασάνει...
Πρέπει να αγγίξεις το μυαλό μου , για να νιώσεις , έστω την ύπαρξή μου...

Δεν θέλει μόνο να κανακεύεις την δική σου καρδιά και να την βάζεις εκεί ψηλά μην σου την ακουμπήσει κάποιος και στην πληγώσει…
Όποιος ακουμπάει την ψυχούλα μας , δεν την πληγώνει πάντα…

Όποιος προσφέρει την ψυχή του και την ξαναπαίρνει πίσω πιο γεμάτη και πλούσια , μπορεί να είναι σίγουρος πως συτός που του την χάρισε , αξίζει να είναι ...ο πολύτιμός του...

1 σχόλιο:

Aνεμος είπε...

Δεν θέλει μόνο να κανακεύεις την δική σου καρδιά και να την βάζεις εκεί ψηλά μην σου την ακουμπήσει κάποιος και στην πληγώσει…
Όποιος ακουμπάει την ψυχούλα μας , δεν την πληγώνει πάντα…