Μια στιγμή , μια λέξη είναι αρκετά....για να σε οδηγήσουν στην παραφροσύνη ή απλά να σου γλυκάνουν , να σου ζεστάνουν  μια παγωμένη μέρα.......
Η ζωή είναι απλή...πολύ απλή...τόσο απλή που δεν αντέχουμε να την ακολουθήσουμε...
Βάζουμε μπροστά μας τόσα εμπόδια , υψώνουμε τόσα τείχη , ανοίγουμε τεράστια κενά...
Όχι , δεν αντέχουμε να την ζήσουμε...
και την παρακολουθούμε να περνάει μπροστά μας , κρυμμένοι 
πίσω από τον κόσμο , που τάχα δεν συγχωρεί (είναι πράγματι έτσι ή ζηλεύει αυτούς που βρίσκουν τρόπους να ανασαίνουν;)
Πίσω από τα πρέπει που βάζουμε όταν δεν αντέχουμε να βιώσουμε τα θέλω μας , όταν βλέπουμε πια πως κάποιοι δεσμοί μας έχουν κάνει δεσμώτες δια βίου...
Όχι δεν αντέχουμε να ζήσουμε την απλή ζωή....
Την κάνουμε δύσκολη και πολύπλοκη και αβάσταχτη για να έχουμε στον τελικό μας απολογισμό πολλές δικαιολογίες και άλλοθι...
Αλλά ποιος κατάφερε ποτέ να παραμυθιάσει την ψυχή και το μυαλό του πραγματικά;;;;;Και κυρίως για πόσο;;;;