Αυτό τ' αγόρι - Αλέκα Μαβίλη

Αυτό τ' αγόρι με τα μάτια τα μελιά
όλη τη νύχτα το 'χα αγκαλιά
Όλη τη νύχτα ήταν δικό μου
Στόμα δροσιά μου, στόμα γλυκό μου.

Αυτό τ' αγόρι με τα μάτια τα μελιά
κάνει τον κόσμο μια δρασκελιά
κι ανάβει τ' άστρο που έχω βαθιά μου
Χέρια ζεστά μου μπράτσα σπαθιά μου.

Αυτό τ' αγόρι που με βλέπει και γελά
βοήθα το θεέ μου να 'ναι καλά
για να γεμίζει την αγκαλιά μου
Μάτια βαθιά μου, μάτια μελιά μου.

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Μουσική: Μάνος Λοΐζος.
Πρώτη εκτέλεση: Αλέκα Μαβίλη.

Ξοδεύεσαι...
Μοιράζεσαι...
Σκορπίζεσαι...
Χάνεσαι...

Όλα τελειώνουν.
Είναι αργά για αναζητήσεις , εξηγήσεις , διεκδικήσεις.
Πέρασε καιρός από τότε που η καρδιά χτυπούσε και φοβόσουν ότι θα την ακούσουν όλοι.
Είναι καιρό τώρα που το μυαλό έχει αρχίσει πάλι να δουλεύει ασταμάτητα σαν καλολαδομένο παλιό γρανάζι που δεν χάνει ποτέ , μα ποτέ , καμία στροφή.

Ποιος θυμάται άραγε πια , πως είναι το χέρι να τρέμει και να καταλαγίζει μόνο μ΄ ένα άγγιγμα;;!!
Ποιος μπορεί να λυτρώνει ακόμη τα μάτια του με μόνο μια ματιά.;
Ποιος αντέχει να περιμένει αδιαμαρτήρητα καιρό και καιρό, παρέα με την λαχτάρα του , για μια μόνο στιγμή κατά δική σου;;

Ό,τι άργησε να έρθει , έχει για πάντα χαθεί.
Ό,τι πότε δεν άντεξες να διεκδικήσεις , δεν πρόκειται ποτέ να γευτείς.

Μυρωδιά Καλοκαιριού Σωτ. Λεονάρδου, Μπ. Στόκας

Πάνω στα χέρια σου ακούμπησα πετράδι
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ' τις ακτές
που τόσα χρόνια σαν μαΐστρος με ταράζει
όταν ψαρεύω στ' ανοιχτά κούφιες χαρές.

...Έριξες άγκυρα σαν όλες τις φρεγάδες
ξέσπασε θύελλα απ' τον τρελό βοριά
σε ουράνιο τόξο που μπερδεύτηκε στις λάσπες
αναζητούσες μια καινούρια πυρκαγιά.

Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη
στον άλλο κόσμο τι θα βρεις...
θα είσαι μπλεγμένος με καινούριο εφιάλτη
εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή.

Στοιχειά του ουρανού γλεντάνε το κορμί μου
και το ποτίζουν ερμαφρόδιτη ηδονή,
με ένα κασόνι ταξιδεύουν την ψυχή μου
πάνω σε κύματα του πρέπει και του μη.

Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ' τις ακτές.
ήσουν παρένθεση που με έκανε να νιώσω
πως ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χτες.

Στίχοι: Μάνος Ξυδούς
Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου
Άλλες ερμηνείες: Μπάμπης Στόκας & Σωτηρία Λεονάρδου ( Ντουέτο )

ΜΙΖΕΡΙΑ , ΜΙΚΡΟΨΥΧΙΑ , ΚΑΤΣΟΥΦΙΑ ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΝΤΕΧΩ.....!!!!!!!
ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΦΟΒΟ , ΤΟ ΔΕΙΛΙΑΣΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙΣ...ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΣΚΎΨΕΙΣ
ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙΣ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ...ΝΑ ΤΟ ΣΩΣΕΙΣ....
ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΣΤΕΙΟ!!!
ΚΑΙ ΘΛΙΒΕΡΟ!!!!!!!!!
ΘΕΑΜΑ!!!!!!!

Υπάρχει σίγουρα ένας άνθρωπος που μπορεί να εξουσιάσει το μυαλό σου.
Υπάρχει σίγουρα ένας ένθρωπος που μπορεί να φαντάζεται τι κρύβεται πίσω απο κάθε πτυχή του πέπλου που έριξες πάνω σου να σε καλύπτει , να σε κρύβει.
Υπάρχει σίγουρα ένας άνθρωπος με τον οποίον έχετε κοινές χορδές.
Υπάρχει σίγουρα ένας άνθρωπος που ματώνετε παρέα όταν ο ένας ακουμπά την ψυχή του άλλου...όταν ο καθένας ακουμπά την ψυχή του.
Υπάρχει σίγουρα ένας άνθρωπος που μπορεί να σου γελά , έτσι απλά ,για να σε κάνει να ησυχάσεις...για να ηρεμήσει αυτός...για να δει να γελάει η ματιά σου...για να νιώσει την ψυχή του πλήρη...

Σίγουρα τον άνθρωπο αυτό , αν τον έχεις έτσι , δεν θα είναι για πολύ κοντά σου...
σίγουρα τον άνθρωπο αυτό αν δεν τον έχεις βρει τον αποζητάς...με τρέλλα...
σίγουρα αν δεν τον έχεις βρει ακόμη , δεν θα τον βρείς ποτέ πια...
Ο χρόνος τελειώνει...
τέλειωσε...

Σίγουρα ο άνθρωπος αυτό δεν είναι φοβισμέμνος...Σίγουρα δεν κουνάει σκωπτικά και συγκαταβατικά και συμπονετικά το κεφάλι διαβάζοντας τις σκέψεις σου...
Σίγουρα δεν λέει οτι θα ήθελε να πετάξει....
Πετάει...
και σε παίρνει μαζί του....
όπως κι εσύ στα ταξίδια σου...